29 juni 2012

Pindakaaskoekjes

Laatst waren we op weekend in Amsterdam en daar moést ik natuurlijk de Albert Heijn binnen. Ik heb iets met supermarkten in het buitenland. In mijn fantasie herbergen ze de meest wonderlijke ingrediënten en zal ik ontdekkingen doen die me in staat stellen de meest sublieme gerechten op tafel te toveren. Natuurlijk is de Albert Heijn gewoon de Dehlaize van bij ons maar met een vastberadenheid die men vaak bij pitbulls en zelden bij mensen aantreft, besloot ik toch 'een typisch product' mee te nemen. Juist, pindakaas.
Ik kende het product natuurlijk wel en ik was al eerder in Amerika geweest (aka Mekka Der Pindakaas) maar het sprak me eigenlijk nooit erg aan tot nu toe. En op een dag heb je zin in iets zoets en heb je niets in huis en steek je de lepel eens in de pot speculoospasta (mmm). En in de pot nutella (mmmm) en dan maar eens, waarom niet, in de pot pindakaas. Een revelatie!! Misschien kon ik tot nu toe het subtiele smaakpalet van zout, romig en nootachtig niet waarderen. Misschien zijn mijn smaakpapillen eindelijk volwassen geworden maar bij deze: Pindakaas: mmmmm.

Net zoals met iedere nieuwe liefde ben je in het begin wat voorzichtig. Je tast af. Wat zijn de mogelijkheden? Hoe ver kan ik gaan? Zal deze passie uitgroeien tot een levenslange band vol vertrouwen en liefde of zal het liefdesvuur even snel weer uitdoven als het opgeflakkerd is? De lepel vormde het verkennigsinstrument bij uitstek. Noten, zout en boter in al zijn eenvoud, puur en onversneden. Na enkele dagen werd schoorvoetend de voor de hand liggende smaak van banaan toegevoegd. Onze prille liefde bereikte een eerste piek. Toen volgde een combinatie met (chocolade)roomijs. Ik voelde me wild en onbezonnen op dat moment. En gisteren zetten we de volgende stap in onze relatie: een écht recept. Een orgie van verschillende smaken en structuren, allen samengebracht in 1 licht, bros, krokant koekje met een 'chewy' beet in het midden (of toch zeker als je ze iets minder lang bakt als ik).

I (hartje) Pindakaas.


voor ongeveer 12 koekjes:

- 100 gram zelfrijzende bloem
- 25 gram gemalen amandelpoeder
- 1 grote reep witte chocolade, gehakt (côte d'or--> mmmm)
- 2 el pindakaas
- 75 gram 'zoetstof' (ik nam een combinatie van lichtbruine suiker en ahornsiroop)
- een scheut (homemade) vanille-extract
- 75 gram roomboter in klontjes (ik nam licht gezouten boter)
- een snuifje fleur de sel indien gewenst (ik nam het risico niet gezien het zoute van de pindakaas en de boter maar achteraf gezien kon het misschien wel)

Verwarm de oven voor op 180 graden. Ik gebruik voor koekjes die stand waarbij de warmte van boven en onder komt, dus niet de heteluchtstand.

Meng alle ingrediënten (behalve de chocolade) tot een homogeen deeg. Voeg dan de chocoladebrokjes toe. Op die manier vermijd je dat de chocolade, samen met de boter, al smelt tijdens het kneden.
Rol er een 'worst' van en wikkel in plastiekfolie. Bewaar zeker een uur (liefst 2) in de koelkast. Snij dikke schijven van het koekjesdeeg (zeker 2.5 cm) en bak de koekjes af gedurende 15 minuten. Ik liet ze er iets langer in zitten maar zoals eerder vermeld: het 'chewy' gedeeltje dat zo populair is bij een koekje, beperkte zich tot het uiterste midden in mijn geval. Ik denk dat je met 15 minuten goed zit.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten