30 juli 2012

Polentabruschetta met geitenkaas, venkel en paprika

Wat deze bruschetta betreft:

Ik ZOU kunnen zeggen dat het langer duurt om hem uit te spreken dan om hem te maken maar dan zou ik liegen.
Ik ZOU ook kunnen zeggen dat dit een keukenkast-receptuurtje is die je kan samenstellen met dingen die iedereen normaal wel voorhanden heeft. Maar ook dan zou ik liegen.

We spreken hier dus over een redelijk tijdsintensief, bestaande- uit-moeilijk-te-vinden-ingrediënten- hapje. Zin om aan de slag te gaan? Nee, Vreemd...

En toch zou je eigenlijk enthousiast 'JAAAAA' moeten roepen want deze topper is het helemaal waard. Om even een dooddoener te gebruiken: 'de smaken zitten helemaal goed'.  De ingrediënten zul je misschien niet gemakkelijk vinden (tenzij je de trotse bezitter bent van een METRO kaart) maar ik weet het goed gemaakt en zal je alternatieven aanbieden.

Deal.



- 1 polenta foccacia (te vinden in horecazaak METRO) te vervangen door een 'gewone' voorgebakken foccacia
- 2 paprika's (dit is geen gerecht waar de kleurtjes op voorhand vastliggen dus je mag helemaal zélf kiezen)
- 1 venkel
- met honing geïnfuseerde geitenkaas (opnieuw te verkrijgen in de METRO. Alternatief: kruimelige, zacht smakende geitenkaas )
- olijfolie
- honing (indien je 'gewone' geitenkaas gebruikt)
- tijm
- peper en zout

Begin met de paprika's te grillen in de oven tot de buitenkant zwart geblakerd is. Laat ze afkoelen in een diepvrieszakje. Op die manier zijn ze heel gemakkelijk te ontvellen.
Snij de venkel met behulp van een mandoline in flinterdunnen sliertjes. Stoof de sliertjes vervolgens heel langzaam aan in olijfolie in een pan op het vuur tot de venkel een gekaramelliseerd smaakje heeft. Kruid af met peper en zout.
Snij de paprika's in kleine dobbelsteentjes en meng er een beetje van de geitenkaas onder. Werk het mengsel af met tijm en honing (dit latste dus enkel indien je werkt met gewone geitenkaas).
Snij de foccacia in bruschetta's, besmeer ze met olijfolie en grill ze goudbruin in de oven. Beleg ze eerst met een laagje venkel, vervolgens met het paprika-geitenkaasmengsel en werk af met wat verkuimelde geitenkaas 'on top'. Versier, nu je toch bezig bent, met wat blaadjes verse tijm.

Lekker hé?



26 juli 2012

Koken met restjes: Curry met eieren

Cadeautje van reizende buren: een hele hoop verse scharreleieren van kippen uit hun tuin
Plan A: een boerenomelet maken met spinazie en overige vergeten groenten uit de koelkast
Probleem: niet echt zin in omelet
Plan B: kookblogs afspeuren en op het fenomeen curry met eieren botsen
Eerste reactie: hm
Tweede reactie: beschrijving van blogger lezen die het heeft over 'een overheerlijke curry'
Derde reactie: overstag gaan want ik ben nu eenmaal ongelofelijk beïnvloedbaar
Vierde reactie: heel blij met compleet gebrek aan ruggengraat want dit was écht lekker. En simpel. En origineel. En makkelijk. En snel.

Laat je niet misleiden door de relatief lange lijst aan ingrediënten hieronder want die heb ik er gaandweg- in de glorie van het moment- aan toegevoegd. De meeste dingen heb je gewoon in voorraad liggen denk ik. En is dat niet het geval, dan pas je het gewoon aan aan de ingrediënten die je wél hebt. Zo'n soort recept is het nu eenmaal.

Noot: misschien er alsnog bij vermelden dat,wat mij betreft, de yoghurt wél een essentieel onderdeel vormt. Je -ordinaire- pikante tomatensaus verandert er als bij toverslag door in een heerlijk romig,  mengsel.


- een el komijn
- een halve tl chilipoeder
- een tl ras el hanout (in het oorspronkelijke recept stond garam masala maar dat had ik niet)
- een halve chilipeper ontdaan van zaadjes en zaadlijsten
- een halve tl kurkuma
- 3 lente-uitjes fijn gesnipperd
- een brik passata
- 5 handenvol verse spinazie
- een stukje geconfijte citroen (of zeste + sap van een gewonecitroen)
- een teentje look
- verse eieren (twee per persoon of meer. dat kan ook. vrijheid blijheid)
- een kopje diepvrieserwtjes
- 4 el Turkse of Griekse yoghurt (naar smaak)
- koolzaadolie om te bakken
- koriander

Verhit in een pot met dikke bodem de olie. Fruit daarin de komijn, lente-ui, ras el hanout, kurkuma, de chilipeper en het chilipoeder. Voeg daarbij de passata en laat tien minuutjes inkoken.
Kook intussen de eieren hard (mijn energiebewuste kant kiest ervoor om de eieren in koud water op te zetten, eens het water kookt, het gasvuur af te zetten en de eieren nog een 3-tal minuutjes in het warme water te laten staan. Een druppel op een hete plaat wellicht maar beschouw het als een compensatie voor de 3 auto's die in de garage staan).
Stoof ook de spinazie aan in wat look en citroen. Kruid af met peper en zout.
Voeg de erwtjes toe aan de tomatensaus en laat wat verder inkoken. Voeg twee minuten voor opdienen de yoghurt toe en proef. Als de saus nog te pikant is, voeg wat meer yoghurt toe.
Wanneer de eieren hardgekookt zijn, laat ze schrikken onder koud water, pel ze en 'roer' ze onder de saus (niet pletten hé, ik bedoel: laat ze vallen in de saus. zoiets)
Werk af met wat koriander en dien op met de spinazie.

Ik had nog wat gestoofde wortel en champignon over van de dag ervoor en heb dat mee in de saus gekapt. Niet noodzakelijk, enkel om nog eens te benadrukken dat dit volgens mij een perfect gerecht is om restjes in te verwerken.

25 juli 2012

Bresaolarolletjes met rucolapesto


Vermoedelijk heb ik hier wel al eens één, hoogstens twee, keer laten vallen dat ik nogal hou van hapjes. Ik weet niet hoe het komt (natuurlijk weet ik het wel, ik ben psychologe, ik analyseer mezelf constant en word er DOODMOE van). Maar, los van de enorm slaapverwekkende jeudgverklaringen, zijn er tal van andere redenen waarom hapjes top zijn. En om er één te noemen: er komt zelden of nooit een keukenweegschaal bij kijken.

Vermoedelijk ben jij minder geïnteresseerd in de veelzijdigheid van mijn persoonlijkheid dan ik zelf maar hier heb je het toch: ik ben niet zo'n precies persoon. Als er teveel gewikt en gewogen moet worden (zowel in de keuken als op, zeg maar, wereldschaal) haak ik af. Laat mij me maar terug trekken in mijn zoete, roze, pluchen droomwereld waarin verschillende smaken geestelijk gecombineerd worden. En laat me vervolgens  verrukt als een klein kindje in mijn handen klappen van vreugde* wanneer die dagdroom zich op het bord vertaalt in een lekker hapje. Hapjes brengen de vrije geest in me naar boven en ik voel me een culinaire kunstenaar wanneer ik mag exposeren met een nieuwe creatie.

Dus, beste onderstaand hapje, jou doop ik (tromgeroffel): Vleesgeworden Bresaoladroom!

(**collectieve zucht uit het publiek**)

* dat klappen doe ik jammergenoeg écht. Ik probéér het wel tot een minimum te beperken wanneer ik me in professionele kringen beweeg


- bresaola (Italiaans gedroogd en gezouten rundsvlees), in fijne sneetjes. Je kan dit vinden bij de Italiaanse delicatessenwinkel maar ook gewoon in Dehlaize
- twee handenvol rucola
- enkele halfzongedroogde tomaatjes + een el olie van de tomaatjes
- enkele (volledig) zongedroogde tomaatjes
- een eetlepel geroosterde pijnboompitten
- olie
- peper en zout

Maak de tapenade door rucola, semi-zongedroogde tomaat, olie en pijnboompitten te mixen in de blender. Kruid af naar smaak.
Leg de bressaolasneetjes voor je en smeer een beetje tapenade op de korte zijde. Leg er een stukje zongedroogde tomaar op en rol op.
Bewaar in de koelkast tot moment van serveren.

23 juli 2012

Ottolenghi's bloemkoolbeignets, the purple version

Ooit al een paarse bloemkool gezien? Nu dus wel.


Mooi hé? Dat dacht ik ook. En gezien mijn plan om mijn studievriendinnen dit weekend te laten kennis maken met De Wondere Wereld Der Ottolenghi ging ik enthousiast aan de slag met 's mans bloemkoolbeignets. Heb ik het hier al eerder gehad over Mr. Ottolenghi? Voor alle zekerheid: DE MAN IS EEN GENIE. Alles maar dan ook echt àlles wat je uit zijn kookboeken maakt lukt, smaakt heerlijk, is verrassend en ziet er lekker uit.

Tenzij je dus het briljante plan hebt om zijn bloemkoolbeignets te maken met paarse bloemkool. Hieronder  een paar feitjes over paarse bloemkool die u tot op dit moment misschien nog niet wist:

- paarse bloemkool is enkel mooi paars wanneer hij rauw is
- paarse bloemkool wordt smurfblauw wanneer je hem kookt
- paarse bloemkool wordt grijs wanneer je hem in Ottolenghi's bloemkoolbeignets verwerkt
- desondanks verheft Mr. Ottolenghi's genialiteit zich boven de beperkingen van paarse bloemkool en werden de beignets door alle aanwezigen veelvuldig geprezen. (die saus! die verrassende combinatie van kruiden! die smaak!!)

Mogelijks val ik hiermee in herhaling maar echt waar mensen, dit zijn recepten die je WIL hebben.

Voor een foto van de eigenlijke beignet zou ik die van mij kunnen posten maar dan geloof je waarschijnlijk niets meer van wat ik hier allemaal beweer. Kijk gewoon eens naar deze foto op Carolines' blog en dan komt alles goed.

Dus voor de beignets:

-1 bloemkool (géén paarse)
- 120 gram bloem
- een (klein) handjevol bladpeterselie, fijngesneden
- 1 teen knoflook (ik gebruikte geroosterde)
- 2 sjalotjes, fijn gesneden
- 4 eieren
- anderhalve tl komijn (fijngestampt)
- 1 tl kaneel
- een halve tl kurkuma
- een goeie snuif fleur de sel of maldon
- een goeie draai van de pepermolen
- olie om te bakken (ik gebruikte koolzaad)

Verdeel de bloemkool in kleine roosjes en kook gaar in gezouten water. Klop intussen alle overige ingrediënten (behalve de olie) tot een beslag. Meng er de warme, afgegoten bloemkoolroosjes onder en zorg ervoor dat je geen al te grote stukken bloemkool meer in je beslag vindt.
Verhit de olie in een diepe pan of wok en laat telkens een grote soeplepel beslag in de olie vallen (ik wilde de beignets als onderdeel van een hapjestafel presenteren dus heb geen al te grote gemaakt). Eens de beignets mooi goudbruin gekleurd zijn, schep je ze uit de pan en laat je ze uitlekken op keukenpapier.
Ik maakte de beignets op voorhand en warmde ze op het moment zelf nog even op in de oven.

Voor de saus (die er echt wel bij moet)

- een paar eetlepels Griekse yoghurt
- 2 el koriander, fijn gesneden
- 2 el limoensap
- een stukje geconfijte citroen, fijn gesneden
- een geut olijfolie
- peper en zout naar smaak om af te kruiden

Klop alle ingrediënten door elkaar tot een saus. Zorg ervoor dat je het frisse van de citrusvruchten voldoende doorsmaakt want die zorgen voor het lekkere contrast met de beignets.

22 juli 2012

Spanakopita, my way

Ik weet niet wat jullie (als jullie er zijn tenminste maar dat zal wel want ik heb iedere dag een paar pageviews, tenzij mijn moeder natuurlijk 20 keer per dag kijkt) reisplannen zijn deze zomer maar stél dat één van jullie naar Aphrodite's eiland zouden afzakken (aka Cyprus) dan zou ik ten stelligste aanraden de bakkersketen 'Zorbas' op te zoeken.

Stel dat je net hebt afgehaakt bij het woord 'keten', dan ben je jammerlijk verkeerd bezig. Dit is niet zomaar een doorsnee-droog-brood-trekt-op-niks-patisserie-ketentje. Nee, dit is een hemels bakparadijs waar de aanblik van al die uitgestalde lekkernijen zoveel kwijl doet opwekken, dat de keten, naast de verkopers, ook standaard 'een dweiler' in dienst heeft.

Dat laatste is natuurlijk niet waar.

Maar heb ik mijn punt duidelijk gemaakt? Als ontbijt kan ik ten zeerste ALLE bladerdeegpasteitjes aanbevelen maar vooral die met spinazie en haloumi zijn heerlijk. Om de zoete trek te stillen kan je niet anders dan gaan voor de 'doukissa' een goddelijke mix van zoete chocolade, knapperige koekjes en een container roomboter.

Voor mij is het nog even wachten tot in november vooraleer al die heerlijkheden mijn tong opnieuw zullen strelen maar naar het schijnt hebben ze in Italië ook wel het één en ander eetbaar.

Als ode aan mijn- nu bijna al een jaar officiële- schoonfamilie: een spanakopita, maar met een eigen twist.

Noot voor de niet-Grieken onder jullie: Spanakopita is een pastei met filodeeg en spinazie. Ik gebruik hier snijbiet ipv spinazie en maak de mini-versie om als hapje te serveren.

- 2 vellen filodeeg
- een handvol snijbiet
- look (ik rooster een hele bol in de oven gedurende een uurtje en dan krijg je een heerlijke zoete lookpasta. Maar gewoon geperste look is ook ok hoor)
- oregano (verse)
- munt (gedroogde)
- platte peterselie (verse)
- dille (verse)
- wat citroensap (ik gerbuikte een stukje geconfijte citroen)
- feta

Stoof de snijbiet (of spinazie) aan in wat look tot ze geslonken is. Laat uitlekken in een zeef. Prak er de feta en de kruiden onder. Werk af met wat citroen(sap), peper en zout.
Bestrijk twee lagen filodeeg met olijfolie en leg ze op elkaar. Snij ze vervolgens in repen van 5 cm breed. Leg onderaan iedere reep een beetje van het snijbiet-fetamengsel en vouw de repen tot envelopjes.
Bestrijk de bovenkant van je creatie nogmaals met olijfolie en bak af op 180° in een voorverwarmde oven gedurende 8 minuten (tot de bovenkant mooi goudbruin is).

Kali Orexi!

17 juli 2012

Groene groentencurry met falafel

Misschien moet iemand de Weergoden duidelijk maken dat na de winter, EERST de lente komt, DAN de zomer en PAS DAN WEER de herfst. Winter, herfst en weer winter, zo werkt het volgens mij niet.
Gelukkig ben ik vorige week een paar daagjes naar Avignon gevlucht voor het theaterfestival (ok, in de eerste plaats om mijn echtgenoot te bezoeken maar de sfeer van het festival was mooi meegenomen). Niet dat ik iemand jaloers wil maken ofzo hoor maar de sleutelwoorden hier zijn: 30 graden (en meer), liters rosé, verse geitenkaas, knapperige Franse baguettes, prachtige provençaalse straatjes om in te verdwalen, een constant aanwezige lavendelgeur, bbq'en onder de olijfboom en vooral: de ZON! de ZON! de ZON! Ik heb me erin gewenteld en gekoesterd al was ik zelf een zonnepaneeltje dat opgeladen moest worden.

Eens terug in het Belgenland werd ik verwelkomd door regen en een iets spannender gevoel in het taillegebied. Hoogstwaarschijnlijk zijn mijn broeken gekrompen maar voor het geval het misschien toch aan 'de liters en liters rosé, geitenkaas en meters en meters baguette' lag, leek het me geen slecht idee om eens een weekje vegetarisch te koken.

Let wel, geitenwollen sokken zijn niet aan mij besteed en je zal me slechts zelden betrappen op naakt dansen onder de volle maan maar ik kan gerust een tijdje leven op plantaardige voeding alleen. Het is, vind ik, een uitdaging om met groenten (en afgeleiden) toch iets lekkers te maken waardoor je -als carnivoor- niet het gevoel hebt 'dat er iets tekort is'.

Aldus gingen we (dat ben ik en mijn alterego 'Zonnestraal', de vegetariër. 'Zonnestraal' is de vrolijkste. De andere hebben namen als 'Driftkikker', 'Stampvoetje' en 'Hysterisch Wijf') aan de slag.

Vegetarisch associeer ik met 'groen' dus waarom geen groen gerechtje in elkaar knutselen? Zonnestraal had zin in groene curry en ik vond dat ok. Verder koos ze courgette, sojascheuten, champignons en spinazie uit. Ook dat vond ik goed. Toen deed ze iets vreemd en ging ze naar het rek 'wereldvoeding' in de delhaize waar ze een vreemdsoortig pakje genaamd 'Falafel Mix' uit de rekken plukte. Ik schudde bedenkelijk mijn hoofd en zei: 'Zonnestraal, wat ben jij nu weer van plan?' De vrouw met het kleine kindje in de kar naast me, maakte zich vliegensvlug uit de voeten maar ik besloot het avontuurlijke pad op te gaan en het pakje uit te proberen. De instructies voor de mix luidden niet meer dan: 'Doe de mix in een kom, voeg er water bij en roer goed' (onder ons gezegd en gezwegen was dat maar goed ook want Zonnestraal is geen groot licht). Het mengsel draaide ik tot balletjes en, in plaats van te frituren (bij gebrek aan frietketel), bakte ik ze onder de grill in een ovenschotel. Dat werkte ook. Ik ga nu niet beweren dat je via het pakje de Beste Falafel Ter Wereld krijgt maar het kon er, wat mij betreft (een leek op falafelgebied, dat wel) zeker mee door.

- 1 teentje look fijngesneden
- 2 lente-uitjes, in fijne ringetjes
- 1 groene chilipeper, fijngesneden
- wat geraspte gember naar smaak
- 2 el groene curry
- 1 courgette
- een half bakje champignons
- 3 (grote) handenvol jonge spinazie
- 2 handenvol sojascheuten
- kokospoeder naar smaak
- verse thaise basilicum en verse koriander, fijngehakt
- een kopje groentenbouillon (de kokospoeder en de bouillon kan je natuurlijk vervangen door kokosroom wat ongetwijfeld heerlijk zal zijn maar Zonnestraal wilde übergezond koken)
- 1 pakje falafelmix (+ water)
- kruiden naar smaak (ik gebruikte nog wat gedroogde gember, kurkuma en zout)


Neem je wokpan en doe daarin een scheutje sezamolie (of koolzaadolie). Verhit. Voeg er de look, chili, lente ui, gember en de groene curry aan toe. Roerbak dit even. Voeg dan de courgette toe en schep om met een lepel. Voeg de champignons en de sojascheuten toe en overgiet met de bouillon en kokos. Door de hoge temperatuur van je wok zou dit vocht snel moeten verdampen. Voeg als laatste de spinazie toe en werk af met de basilicum, de koriander en kruiden naar smaak.

Intussen heb je dus van de falafelmix balletjes gedraaid en die ofwel gefrituurd ofwel in een ovenschotel onder de grill geplaatst (180°, 15 à 20 minuten), zijn die klaar en kan je smullen.



10 juli 2012

Spaanse pasta

Technisch gezien, heel strikt genomen kunnen we hier niet echt spreken van fusionkeuken daar Italië (pasta) en Spanje (chorizo) niet echt Oost en West vertegenwoordigen maar van strikt zijn we geen fan. En daarbij: de chorizo kwam uit de Aldi (Spaanse actieweek: Olè!) in Wevelgem en de pasta werd ingevoerd uit Italië (gelegen iets ten Zuiden van Wevelgem). Zo, Noord en Zuid samengevoegd in een lekker, simpel pastareceptje.



- 1 chorizoworst (dat hij uit De Aldi komt is geen must)
- 2 sjalotten
- verse tomaten in alle kleuren en maten (kleine oranje kerstomaatjes, gele in gewoon formaat, rode romatomaten, sappige coeur de boef tomaten,... lang leve de zomer)
- een geutje witte wijn
- pasta
- kruiden naar smaak (oregano, tijm, basilicum, rozemarijn, een zotte mengeling,...)

Ontdoe de chorizo van zijn vel en bak het vlees aan in de pan. Je hebt hier geen of weinig olie voor nodig daar het vet uit de worst die functie in principe vervult. Haal, eens aangestoofd, het vlees uit de pan en bak in de olie die is vrijgekomen de fijngesnipperde sjalot. Blus met een slokje witte wijn. Voeg er vervolgens het vlees opnieuw aan toe, samen met het (ontvelde) tomantenfestijn. Kruid het geheel af en laat even pruttelen op een laag vuurtje tot je een mooie, gebonden saus krijgt.
Kook intussen de pasta gaar.
Schik alles op een bord en werk af met wat geraspte kaas (manchego bijvoorbeeld) of een takje basilicum, louter omdat het er dan op de foto beter uit ziet.





4 juli 2012

Broodjes

Wat zou je doen als je de lotto wint? Ik denk dat er geen hypothetische vraag ter wereld is waar ik me liever mee bezig houd. Natuurlijk zouden vrienden en familie delen in de veugde en zou ik me eindelijk kunnen permitteren een (anonieme) genereuze schenking te kunnen doen aan één (of meerdere) goede doelen.
Verdere plannen zijn afhankelijk van het gewonnen bedrag maar, aangezien dit een dagdroom is, laat ons voor het gemak maar aannemen dat we het over euromillions hebben. Dat zou me in staat stellen om eens gek te doen op arbeidsvlak. Al die alternatieve werkpaden waar ik af en toe over mijmer, zou ik gewoon kunnen doén. En als liefhebber van al wat lekker en goed is op de wereld, situeren die uitspattingen zich natuurlijk op het culinaire vlak.
Volgende ideeën behoren tot de mogelijkheden:

- een bistro'tje met heel beperkte kaart (4 vaste gerechten en 1 weeksuggestie) waar je al eens een muziekoptreden kan meepikken of waar een plaatselijke Picasso zijn werken tijdelijk kan tentoonstellen. Verder wordt de (klasse)wijn in (halve) flessen op de tafel gezet en kan deze gedegusteerd worden onder het genot van een aantal selectieve hapjes. 's Winters zouden de gasten zich kunnen vergaren rond een knisperend haardvuurtje. 's Zomers onder een Mediterraans druivendak rond de vuurkorf. De bistro zou een nooit eerder geziene sfeer en gezelligheid uitstralen en iedereen die er kwam zou zoemend van geluk en levensvreugde weer buiten stappen.
- een ontbijt/lunchbar New York-style maar dan in Wevelgem, gegarandeerd succes. Idem nooit eerder geziene sfeer en gezelligheid maar dan voor de vroege vogels of luie weekendontbijters. De toog zou doorbuigen onder het gewicht van geurige, versgebakken muffins; knapperige boterkoekjes, smeuïge chocoladehapjes en friszoete fruittaartjes. Het hartige hart zou zich kunnen ophalen aan warme foccacia, in-de-mond-smeltend-olijvenbrood, romige quiches en verrassende tapenades. Dit alles zou verorberd worden in een jazzy-lazy-morning sfeer, zittend in diepe sofa waarachter een 'leen-terwijl-je-hier-bent- bibliotheek' zou staan.
- een broodjesbar. Maar dan een goeie hé. Geen artificiële klodders witte mayonaise met plastieken kaas tussen droog pistolet-brood maar wel: Dikke sneden zuurdesembrood/  pain de campagne/ roggenbrood met een regenboog aan verse groentjes, besmeerd met pesto/tapenade/ yoghonaise naar keuze en belegd met artisanale kazen/ italiaanse charcuterie/ originele kipsalades/ verse vissuggesties. Onnodig om te vermelden dat de desbereffende bar zou buzzen van sfeer en gezelligheid en dat Gault Millaux op basis van deze zaak alleen zou beslissen om vanaf nu ook sterren uit te delen aan belegde broodjes.

Maar goed, psychiatrie is ook leuk. Nuja, 'leuk' is misschien een minder geschikte woordkeuze.

In afwachting van het Winnen Der Lotto (wat volgens mij nu echt elke dag zou kunnen gebeuren), verzorgen we met veel liefde (en nog meer bescheidenheid) de broodjes na de burgerlijke huwelijksviering van vrienden. Ondermeer:

Grieks Broodje:

- brood naar keuze
- verse geitenkaas
- allerlei scheuten
- geroosterde pijnboompitten
- honing-mosterdvinaigrette (honingmosterd mengen met appelazijn, olijfolie en goed opkloppen)















Ialiaans Broodje

- brood naar keuze (bij voorkeur ciabatta)
- buffelmozarella
- gemarineerde tomaatjes
- pestosausje (de olie van de tomaatjes mixen met basilicum, pijnboompitten en afkruiden)
- rucola

3 juli 2012

Amandine(s)

Afgelopen mei zag Amandine G. het eerste levenslicht. Afgelopen weekend vierden haar liefhebbende mama en papa die blijde gebeurtenis met een aantal vrienden en familieleden, waaronder ikzelf. Piekerend over een geschikt geschenkje, bedacht ik dat 'Amandine' klonk als een dessertje en dat, if so, het baksel wel eens een originele attentie zou kunnen zijn.

Opzoekwerk leverde mij volgende resultaten. Amandines kunnen zowel:

- koekjes
- cakejes
- kroketjes
- als baby's zijn

Aangezien koekjes in een pot mooier presenteren dan aardappelkroketten, ging ik voor de zoete brouwsels.

Met ouders als de hare én een dergelijke naambetekenis, kan Amandine G. niet anders dan uitgroeien tot een ware levensgenieter.


voor de koekjes:

- 250 gram bloem
- 120 gram suiker (ik nam een mengeling van bruine suiker en ahornsiroop)
- 100 gram roomboter
- een geutje vanille extract
- 1 ei
- 1 eierdooier
- een snuifje fleur de sel

voor de frangipane:

- 50gram amandelpoeder
- 40 suiker (ik nam een combinatie van poedersuiker en ahornsiroop)
- 50 gram boter
- 1 ei

extra:

- abrikozenconfituur
- glazuur (gemaakt van (veel) bloemsuiker en water)

Maak het koekjesdeeg door de boter zacht te laten worden en romig te roeren. Voeg suiker, eieren en vanille toe. Klop er daarna beetje per beetje de bloem door. Het deeg is redelijk onhandelbaar nu maar dat is niet erg. Steek de massa gewoon een uurtje (of twee) in de koelkast en wanneer het voldoende afgekoeld is, rol je er zo goed en kwaad als kan bolletjes van voor dat 'artisanale' effect.

Voor de frangipane: klop de (zachte) boter met het amandelpoeder, de suiker en het ei tot een luchtige crème. Bewaar ook dit in de koelkast.

Rol, zoals eerder vermeld, van het afgekoelde deeg, bolletjes die je wat afplat. Spuit er daarna een toefjes frangipane over (of doe zoals ik en 'kwak' er op goed geluk een beetje frangipane op).
Bak de koekjes in een voorverwarmde oven op 200° gedurende 8 à 9 minuten.

Eens ze wat afgekoeld zijn, bestrijk je ze met abrikozenconfituur en vervolgens laat je ze helemaal afkoelen vooraleer je afwerkt met glazuur.