Farinata (socca of karantita)

En daar zit je dan met een pak kikkererwtenmeel. Je mag je dan wel een mens van de wereld voelen, iemand die iets kent van exotische ingrediënten en niet bang is om nieuwe culinaire uitdagingen aan te gaan maar pompoenfalafel is ook niet iets om elke dag te eten.

Praise the lord voor google. Search: 'kikkererwtenmeel recepten'. Results: 12 000 (0.3 seconden). Hit nr 6: 'farinata of kikkererwtenbrood'.

Mogelijks maak ik me nu onsterfelijk belachelijk in de foodie wereld maar ik had er persoonlijk nog nooit van gehoord. Voor de mede-onwetenden:
Het betreft hier een populair iets binnen de Mediterrane wereld. Afhankelijk van de streek noemt met het farinata (Italië), socca (Nice) of karantita (Algerije) maar het gaat telkens over hetzelfde: een soort ovengebakken koek gemaakt van kikkererwtenmeel, water en wat olijfolie. In zijn natuurlijke vorm slechts gepimpt met wat zeezout, rozemarijn en zwarte peper maar een creatieve geest ziet tal van variaties. Ik zelf dus niet. Soit, aan de slag.

Het deeg is 100% idioot-proof (preparatietijd: minder dan een minuut) maar opdat alle smaken zich goed zouden vermengen, dien je het deeg toch zeker een uur of twee in de koelkast te plaatsen.

Dan begint de verwarring: Volgens bepaalde internetbronnen is het absoluut noodzakelijk om het deeg af te bakken in een gietijzeren pan die je op voorhand witheet laat worden in de oven. Ik heb geen gietijzeren pan maar was in een wilde en roekeloze bui en greep naar de springvorm. Die vette ik in met wat olijfolie, plaatste ik in de oven, liet hem lauw worden in plaats van witheet (er schuilt een ware anarchist in mij) en goot het deeg erin. Ik topte alles af met zeezout, zwarte peper, tijm, rozemarijn en wat dipperkruiden van Oil and Vinegar.

Toévallig stond op dat moment op mijn gasfornuis een tomatenpuree te pruttelen, samengesteld uit plukverse, puur biologische tomaten, ajuinen en tuinkruiden. Mijn rechter-en linkerhersenhelft had een zeldzaam moment van uitwisseling wat resulteerde in een creatief idee (jep, ook internetkennis) en ik dacht: wat als ik die nu eens combineerde? Je weet wel, als een soort pizza maar dan gezonder,voedzamer en ongetwijfeld ook oneindig veel saaier.

Toen de koek bijna gaar was, 'topte' ik de ene helft met de tomatensaus en schikte ik er in een opwelling wat verse tomatenschijfjes over. Nog vijf minuutjes in de oven en ik was klaar voor een nieuwe culinaire ervaring.

Resultaat: Een dikke koek die naar kikkererwten smaakt (ja, verrassing), en die qua textuur meer te vergelijken is met een soort flan dan met een brood/pizza. Dus niet echt knapperig maar meer 'deegig'. Ik persoonlijk vond het zeker niet slecht maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de farinata niet bepaald een 'mannelijk gerecht' is.
-Eén: het is vegetarisch en glutenvrij (beiden staan bekend giftig te reageren met testosteron)
-Twee: het is iets wat de meeste mannen niet zullen (her)kennen en wat niet lijkt op of ruikt naar gehakt. Hoogstwaarschijnlijk zal het dan ook met een hoge mate aan wantrouwigheid benaderd worden.
-Drie: het ziet er een beetje uit als een foccacia of een pizza maar het smaakt en voelt anders in de mond. Wees na de eerste hap voorbereid op een uiterst verwarde blik in zijn ogen.

Gelukkig had ik mijn goede, groentenminnende, sta-open-voor-alles vriendin op bezoek en vond zij het heerlijk.

Conclusie: mits verdere bijschaving (én vermoedelijk ook ervaring) heeft de farinata het in zich om een populair vegatarisch (vrouwen)gerechtje te worden.

Nodig voor 1 koek, de grootte van een normale springvorm:

- 230 gram kikkererwtenmeel
- 0.5 liter water
- zeezout en peper
- 3 el olijfolie (één om onder het deeg te mengen, de andere twee om je pan/spirngvorm mee in te vetten)
- kruiden (rozemarijn, tijm, oregano,...)

Giet het water en de olie in een mengkom. Voeg beetje per beetje het meel toe en klop met een garde tot je een homogeen, vloeibaar mengsel krijgt. Kruid af met zout en peper.
Verwarm je oven voor op 220° en plaats je bakvorm in de oven. Neem hem eruit wanneer de vorm warm is (of doe zoals ik en neem hem eruit wanneer jij dat zelf het liefste wil) en giet het deeg erin. Bestrooi de bovenkant met de groene kruiden en bak de koek gedurende 30 minuten in de oven.

Zoals eerder vermeld liet ik de helft 'natuur' en die punten serveerde ik met een groentendip (ja, weer pompoen, sorry maar zo gaat het nu eenmaal als je wil werken met seizoensproducten. Voel je vrij om te experimenteren met verschillende soorten tapenades)

Verder kan je variëren naar smaak en vermogen hé. Je kan er, net als ik, tomatenpuree over smeren. Of je kan hem versieren met lekkere groenten. Of je kan het hele gezonde aspect volledig negeren door te werken met toppings als kaas, salami, ham en chorizo én een brede glimlach op het gezicht van je inwonende holbewoner toveren.