Focaccia

Ik weet niet of het iets typisch is voor mensen met een obsessie voor lekker eten maar voor mij is het alvast een bekend verschijnsel: Als ik op reis ga, dan raak ik haast panisch bij de gedachte aan alle lekkernijen die ik niét heb kunnen proeven en al diegene die ik moet achter laten zonder er nog meer van te kunnen proeven. Dus hamster ik. Schaamteloos. Ik plunder plaatselijke markten, vlieg aan een rotvaart met een volle kar door exotische supermarkten en sleur kisten wijn mee richting kofferbak.
Ik deed het in Amerika dus je kan gaan denken wat een duw ik de plaatselijke economie in Toscane heb gegeven (enkel in Senegal heb ik opgelucht de marktjes vaarwel gewuifd vanachter een vliegtuiraampje).

Quasi onmiddellijk bij thuiskomst (ok, er zaten zes uurtjes slaap tussen) toog ik aan het werk en verwerkte ik mijn Italiaanse tomaten in tomatenpuree en échte ragu. Mijn vijgen gingen afwisselend in mijn mond en in de pot om er vijgenconfituur van te maken en de focacciamix die ik meenam, resulteerde al in drie verschillende focaccia's.

Als je de mix hebt is het poepsimpel (en gelukkig maar want de uitleg staat er in het Italiaans op)

- 250 gram mix
- 150 ml water
- 2 el olijfolie
- look
- grof zeezout
- rozemarijn

Meng alles tot een elastisch deeg en rol uit. Dat laatste blijkt nog het moeilijkste te zijn omdat Italiaans elastisch ook écht elastisch is als in: haal de hamer uit de garage en klop je een ongeluk tot het ver**mde deeg op die bakplaat wil blijven liggen. Maar goed. Poepsimpel dus.

Ik besmeerde de ovenschotel in met olijfolie, 'vleide' (ahum) mijn deeg erin en besprenkelde ook de bovenkant kwistig met olijfolie. Vervolgens smeer ik er een teentje of twee geroosterde look over uit* en ik werk af met grof zeezout en rozemarijn. Gedurende 20 minuten in een voorverwarmde oven op 220 graden et voila: Italiaanse smaken in een Belgische herfst.

En dan nu de variaties: basisdeeg+ gehalveerde kerstomaatjes/tomatenschijfjes --> afbakken
                                   basisdeeg + garamelliseerde ajuin --> afbakken (vooral deze versie vind ik heerlijk)
                                   basisdeeg waar je gehalveerde en ontpitte olijven onder mengt

Stél nu dat je niét beschikt over een focacciamix uit de 'Coop' in Toscane, dan blijkt het ook te werken met 250 gram fijne bloem (bij voorkeur die '00' Italiaanse bloem die je gebruikt voor pasta) en een volle theelepel gedroogde gist. In tegenstelling tot de kant- en klare mix moet je dit deeg wel nog minstens drie kwartier op een warme plaats laten rijzen.

Het brood is overheerlijk, vers uit de oven, gewoon zo. Maar wanneer je wat olijfolie mengt met 'dipperkruiden' van Oil en Vinegar wordt het helemaal en traktatie.
Of wanneer je ze gebruikt als dip bij tomatentapenade. Of bij olijftapenade. Of als je het brood doormidden snijdt en belegt met fijne sneetjes taleggio en dan even tusssen de grill. Of....

* noot: de tweede keer heb ik twee tenen warm geroosterde look onder het deeg gemengd en het dan pas uitgerold. Dan krijg je dus een 'lookbrood' zoals men in het vakjargon placht te zeggen.