29 september 2012

Retro Toastje

Vrijdag vind ik persoonlijk de beste dag van de week. Dat 'jeijj-weekend-en-alle-leuke-dingen-beginnen-vanaf-nu- gevoel' dient zich rond de middag aan. De schier eindeloze uitgestrektheid van die twee vrije dagen die tal van opwindende activiteiten in zich herbergen zoals daar zijn: tot 12h 's middags liggen stinken in je bed omdat je de avond ervoor nét iets te enthousiast bent gaan aperitieven, overdag in de zetel hangen, beetje rondlummelen in de keuken, wachten tot het avond is om opnieuw, met een fris hoofd, in de drank te vliegen. Zondag: idem zaterdag.
Je ziet, ik ben echt zo'n aanpakker, zo iemand die geen kans onbenut laat om het leven ten volle, in al zijn avontuurlijke aspecten, te beléven.

Soit, naar het schijnt is het uit met de pret eens je kinderen hebt en kan ik nu al gaan uitkijken naar diezelfde katers minus het uitslapen, rondlummelen, in de zetel hangen maar plus: Studio 100 die om 6h 's morgens door de boxen schettert, mini-vingertjes die zich in mijn neusgaten poken in een poging mama wakker te krijgen en aanschuiven bij de bakker op uren waarop er wel degelijk nog koffiekoeken te verkrijgen zijn.

Qua leuke vooruitzichten zit het dus wel snor.

Maar to the point: het zijn die weekenden met de familie die ik me nu nog steeds levendig herinner en die me gisteren inspireerden tot het maken van het volgende hapje: krabsla.


Het zat ten huize Coorevits namelijk als volgt: op vrijdagavond reed mijn moeder met haar wagen volgeladen richting plaatselijke handelaars voor het wekelijkse 'aperitiefje'. In onze straat nestelden een kaas-en viswinkel zich zusterlijk naast elkaar en alle delicatessen voor die avond werden daar dan ook ingeslaan: gerookte zalm, gerookte heilbot, ansjovisjes (in zuur niet die in blik), een doos toastjes, een lekkere salami, een potje kruidenkaas en een blok harde kaas. En standaard: een potje krabsla!

Eens thuis gekomen zetten mijn ouders hun persoonlijk slavenatelier aan het werk en smeerden en sneden mijn zussen en ik erop los
De gemoedelijke sfeer, het hele gezin samen in e weer rond de ronde tafel, de schertsende gesprekken (ok: 'ronduit kwetsende gesprekken' zou een betere omschrijving zijn maar dat zou de nostalgie niet ten goede komen), het vooruitzicht van de doldwaze capriolen van Boma en Markse op de buis en de smaak van krabsla op toastjes: allemaal elementen die er tot op heden toe bijdragen dat vrijdagavond nog steeds op eenzame hoogte staat in het lijstje 'Beste Avonden van De Week'

Gezien het feit dat 'Kristientjes Viswinkel' enkel nog bestaan in mijn (bitter)zoete jeugdherinneringen, zag ik me genoodzakt een hedendaagse versie te verzinnen van mijn favoriete retro hapje: Toastje met Krab.

Noot: ik maakte de salade met 'krabsticks' je weet wel die neon-oranje buisjes die op elkaar geprest zitten in een vacuumpakje. Ja, inderdaad, klinkt heerlijk maar (en dat is gewoon persoonlijk) ik zou het zonde vinden om onder echte krab mayo en curry te draaien en gepimpt in dit gerecht, spelen de sticks de rol van hun leven want geloof me, dit is lékkere krabsalade!


- een pakje 'krabbensticks' (verkrijgbaar in Dehlaize, Colruyt, Lidl,...)
- 2 kl mayo
- 2 kl (volle) yoghurt
- 1 lente uitje, fijngesnipperd
- wat bieslook, fijngesnipperd
- een snuif currypoeder (naar smaak)
- een snuif kurkuma (eveneens: nar smaak)
- een kwart van een granny smith appel
- 1 hardgekookt scharrelei
- peper, zout, PH salademixmolentje,...

Hak de krabbensticks fijn. Snij het appelkwartje in fijne snippertjes. Meng appel, krab en alle andere ingrediënten onder elkaar. Kruid af naar smaak. Smeer op een toastje. Enjoy

1 opmerking:

  1. Die twee winkeltjes deden goeie zaken met ons!
    Voortaan geen krabsla meer halen in de kaaswinkel in Leuven, maar dit maken. Merci voor 't recept!

    BeantwoordenVerwijderen