Therapeutische wafelbak voor beginners

Vandaag is een baaldag om verschillende redenen. De redenen zelf doen er niet toe, wat wel belangrijk is te weten dat: wanneer ik een rotdag beleef, ik de hele wereld haat en een dwangmatige neiging tot agressie vertoon.

Doorheen de jaren heb ik geleerd mijn frustraties min of meer op te kroppen. Als 2-jarige kom je er nog mee weg dat je je op de grond werpt en met je vuisten begint te trommelen maar als 27-jarige is dit iets minder elegant. Het opkroppen heeft er weliswaar toe geleid dat ik hartritmestoornissen heb maar geef toe: wanneer je schijnbaar zonder reden mensen in het gezicht begint te stompen, is gezondheid ondergeschikt aan het maatschappelijk belang.

Zoals reeds eerder vermeld ben ik psychologe en behalve het feit dat ik daardoor 100% kans heb op een burn out en behoor tot de bevolkingsgroep die het meest last heeft van slaapproblemen, zijn er nog tal van voordelen aan deze aantrekkelijke job.
Zo weet ik wat 'een copingmechanisme' is en ben ik in staat er een paar voor mezelf te ontwikkelen. Ik hoop dat ik uw intelligentie nu niet beledig door uit te leggen wat een copingmechanisme is, maar voor het vervolg van mijn betoog is een vage notie van het begrip essentieel.
Dus: Een copingmechanisme is een manier waarop je met stress, moeilijkheden en frustraties omgaat. Dat kan gaan van een uurtje intensief sporten tot 30 sigaretten na elkaar oproken.

Mijn favoriete copingmechanisme is 'vluchten in een denkbeeldig universum'.

Ter illustratie:

Wanneer ik met de fiets aan het vechten ben tegen een stormwind van 80km/uur recht in mijn smoel en er komt doodleuk een andere fietser het volledige traject in mijn wiel rijden, mij aldus gebruikend als levend windscherm, dan voel ik hoe mijn alter ego Mad Stephie om de hoek komt loeren. In zo'n geval beeld ik mij in hoe ik mijn beide remmen hard toetrek, aldus de profiteur dwingend mij voorbij te steken. Eens dat gebeurd is, ga ik vlák achter die persoon rijden maar dan écht bijna tégen zijn wiel onderwijl constant gillend: Leuk hé!!!!! Zo samen fietsen!!! GEZELLIG!!!! Tot ik hem de stuipen op het lijf gejaagd heb en hij- in een poging zo vlug mogelijk van dat gekke wijf verlost te zijn- een andere straat in slaat.

In werkelijkheid blijf ik gewoon doorploeteren en kijk ik af en toe eens kwaad over mijn schouder.

Een ander voorbeeld?

Wanneer ik een k*kdag heb op het werk en iedere jeugdrechtbank van heel België besluit om mij tegelijkertijd op te bellen em mij verantwoordelijk te maken voor hun rottigste dossiers, wanneer een 14-jarige delinquent mij ziet afkomen voor een sessie en me naar goede gewoonte begroet met 'Oh nee! Dat ambetant zagewijf!' en wanneer als rotte kers op de oudbakken taart de psychiater besluit mij een uur te ondervragen over het verschil tussen 'een psychotische kern' en 'een psychotische kwetsbaarheid', dan zal ik uitwendig nederig om zijn expertise verzoeken.
Inwendig fantaseer ik intussen hoe ik tijdens het verhoor gewoon opsta, zeg dat het voor iemand die denkt dat de wereld geregeerd wordt door demonen waarschijnlijk geen ZAK uitmaakt of hij een kern of een kwetsbaarheid heeft, kalm wegloop en de deur zachtjes achter me toetrek. Om die tenslotte nog even te openen en keihard te brullen: Oh ja, en je STINKT!!!!

(dat laatste is overigens niet waar. Zijn aftershaves verraden zelfs een uitstekende smaak op parfumgebied maar ik hoop dat u begrijpt dat zoiets in mijn fantasie er niet te doet)

Vaak genoeg biedt het vluchten naar deze imaginaire werelden soelaas maar af en toe is het gewoon niet genoeg. Daarom heb ik door de jaren heen een tweede copingstratregie ontwikkeld: bakken. Boter, suiker en een uur voor de oven vertoeven, maken me zen genoeg om de vijandige wereld opnieuw het hoofd te bieden (op een niet-strafbare manier)

Wafels lenen zich hiertoe bijzonder goed. Niet alleen ben je even bezig met het deeg, je bent ook tijdje zoet met het bakproces zelf. De heerlijke geuren die zich door je keuken verspreiden zijn een vorm van aromatherapie die zelfs het meest luxueuze kuuroord je niet kan bieden.
En als ik er op zo'n dagen dan nog in slaag te weerstaan aan de neiging het hete ijzer in het gezicht te smijten van de eerste beste die mij durft te storen, zijn we helemaal goed bezig.

Volgend recept bevat instructies voor het bakken van bewaarwafels. Theoretisch gezien houdt dat dus in dat ze enkele dagen goed blijven. Hoe lang precies, dat kan ik u niet vertellen. Mijn derde copingstrategie is namelijk de hele stapel in een tijdsspanne van 10 minuten naar binnen duwen.

We hebben nodig:

- 250 gram boter
- 200 gram rietsuiker
- 3 eieren
- 240 ml karnemelk (geen zorgen, zelfs de grootste karnemelk-hater zal er de smaak niet kunnen uithalen)
- 400 gram bloem
- 100 gram vanillepoeder
- een scheut vanille-extract (als je dat niet hebt, kan je het vervangen door de zaadjes van een vanillestokje. Als je dat niet hebt, neem dan wat minder gewone suiker en gebruik vanillesuiker in de plaats)
- een snuifje zout
- een snuifje bicarbonaat

Klop de boter met de suiker romig. Meng het bicarbonaat en het zout onder de bloem en de vanillebloem. Splits de eieren en meng de eierdooiers één voor één onder het deeg. Voeg de karnemelk toe en meng tot ook deze in het beslag is opgenomen. Giet er vervolgens het vanille-extract bij en meng opnieuw. Zeef het bloemmengsel onder het deeg en roer tot een homogeen mengsel.
Klop vervolgens het eiwit op tot zachte pieken en spatel dit onder het beslag (niet roeren, anders is al je klopwerk voor niets geweest)

Verhit een wafelijzer tot het gloeiend heet is en begin te bakken.

Noot:
Ik heb een light-versie van de wafels gemaakt door de boter te vervangen door Soya bakken en braden en de helft van de suiker door Canderel (10 gram canderel = 100 gram gewone suiker). Voor de bloem gebruikte ik de helft gewone bloem en de helft roggebloem.
Ze smaakten uitstekend maar ik veronderstel dat, als je voor 'the real stuff' gaat, het product er alleen maar op vooruit gaat.