10 december 2012

Koben eten


Er was eens een vrouw die ongeveer zesentwintig jaar geleden een tweeling kreeg en daarmee haar twee jaar oude dochtertje van twee zusjes voorzag. Het mag gezegd worden dat de kleine peuter aanvankelijk niet bijzonder enthousiast was over de nieuwste familie-aanwinst. Toen de moeder met de babyszusjes thuis kwam, boog de twee jaar oude Stephanie zich over de wieg, haalde haar (toen nog kleine) neusje op en sprak de wijze woorden: Moel toe (= smoel toe zonder de s).

Naarmate de jaren vorderden, werd de relatie tussen de oudste dochter en haar twee kleine zusjes alleen maar complexer. Momenten van intense zusterliefde (cfr. fantasiespelletjes als 'Winkeltje', 'Frietkot' en 'Kindje Ontvoerd'*) werden afgewisseld met diepe, hartgrondige haat (Nee, het haar van je lievelingsbarbie groeit niét terug aan als je het afknipt).

* Wij groeiden namelijk op in het Dutroux-tijdperk. 'Kindje Ontvoerd' was onze manier van coping.
** 'Frietkot' kwam neer op uren en uren frietjes snijden uit duur printerpapier en eens frieten en puntzakken klaar waren voor gebruik, werkten we elkaar zodanig op de zenuwen dat het spelletje overging in 'Martelmethoden Met Een Schaar'.

Toen brak de puberteit aan. Een periode die nu nog steeds te boek staat als De Donkere Tijden. Het hoeft niet gezegd dat drie puberende meisjes een tsunami aan oestrogeen veroorzaakten. Hysterische huilbuien, ultrasone mantra's waarbij het woord 'haat' centraal stond en fysiek geweld waren dagelijkse kost. Moeder en vader worstelden zich door de moeizame jaren met als enige hoop licht aan het eind van de lange, duistere tunnel.

En ja hoor, eens de meisjes de mature leeftijd van achttien jaar bereikten, brak De Verlichting aan. Het veilige nest werd een startbaan van waaruit diverse horizonten werden verkend. 

Nu, iets meer dan zesentwintig jaar later is de relatie tussen de zusjes 'stabiel' te noemen. 'Moel toe' wordt nog slechts per uitzondering in de mond genomen en wederzijds respect en liefde vieren hoogtij. De zusjes en hun (intussen niet meer wisselende) wederhelften ontmoeten elkaar regelmatig voor een gezellig samenzijn waarbij familiaal geluk centraal staat.

Afgelopen donderdag was één van die momenten en zal waarschijnlijk de geschiedenisboeken ingaan als het Gelukkigste Moment in Het Leven van De Oudste Zus. 

Ter gelegenheid van de verjaardag van de ene tweelinghelft, trakteerde diens levenspartner ons namelijk in:


Inderdaad, ik was ook extatisch.

Vergeef mij als ik in wat nu volgt een beetje in herhaling val en de woorden 'perfectie', 'streling der zintuigen' en 'nirvana' iets te vaak in de mond neem. Ik vrees namelijk dat mijn woordenschat te beperkt is om alle facetten van Mr. Desramaults' kunnen en kennen te vatten.

Misschien laat ik best de beelden* voor zich spreken en licht ik slechts hier daar een woordje toe. Echter, beeld noch woord doen eer aan de (culinaire) ervaring van afgelopen donderdag. 'Opperste geluk' is zo ongeveer het enige wat in de buurt komt van wat ik die avond gedurende vijf uur in Dranouter heb mogen ervaren.

* Nog even een kleine opmerking wat die beelden betreft: de kwaliteit van de foto's is niet meteen top. Dit ligt voor een klein stukje aan het feit dat de opnameapparatuur een telefoon betrof maar de grootste verklaring is waarschijnlijk dat elk van de achttien (!) gangen vergezeld ging van een één of ander tongstrelend, geestrijk drankje (en die drankjes beslaan een ruim gamma. Naast witte wijn kregen we bier, appelcider en zelfs algensap, afhankelijk van het gepresenteerde gerecht).

Varkenskrokant/warmoes
Let's talk business. Wat hebben we te melden over het restaurant zelf? Dat het gelegen is in een prachtige omgeving dat staat buiten kijf. Dat weet ik uit eerdere (festival)ervaring want op een donkere decemberavond zie je natuurlijk weinig van het glooiende Heuvelland. Dat kon de pret echter niet drukken. Op de parking werden we verwelkomd door de geur van knisperend hout uit de vuurkorf. 

Binnen werden we uitgenodigd om het aperitief (Cremant of Champagne) te gebruiken in het salon. Ook daar kun je je verwarmen aan een vuurtje én heb je via een groot raam zicht op alle bedrijvigheid in de keuken. Een paar tellen na het serveren van het uitmuntende aperitief dienden zich reeds de eerste hapjes aan. Varkenskrokant, crispy uienchips met lookmayonaise, rode biet en rolletjes koolrabi zijn slechts ordinaire benamingen voor de smaakexplosies die uiterst origineel aan ons gepresenteerd werden. 

Rode biet/yoghurt/klaverzuring

Koolrabi/hondsdraf
Na een veelbelovende start werden we aan tafel uitgenodigd. Via een ommetourtje door de keuken (waar we door het voltallige keukenpersoneel, inclusief de chef werden verwelkomd), kwamen we in de zaal zelf terech waar een gezellige huiskamersfeer heerste.Ook hier was dit niet in het minst te danken aan de grote open haard. De mooie, ruwhouten boerentafels werden gelukkig niet verstopt onder tafellinnen en ook het bestek oogde tegelijk stoer en elegant.

The story continues. De chefs presenteerden ons een schaaltje met keien waarin de te degusteren hapjes slechts na grondige inspectie onderscheiden konden worden. Een krokante broodkorst met warme rooksmaak omhulde een zachte kern van smeltende kaas.

Gebrand brood/maroilles
 
Slakken uit Comines

Het is moeilijk te zeggen wanneer 'de hapjes' plaats maakten voor 'de voorgerechten' want Mr. Desramault houdt zich blijkbaar graag aan het principe 'klein maar fijn'. Laten we ons dus niet verder bezig houden met trivialiteiten over wat waar past en gewoon besluiten dat bovenstaande escargots de lekkerste waren die ik tot nog toe heb mogen proeven.

Makreel/capucijnenblad/groene radijs
Ook de makreel was bovenaards lekker al moet gezegd worden dat echte carnivoren wellicht wat moeite kunnen hebben met de doordringende vissmaak van de rauwe vis.

Noordzeekrab/gefermenteerde raapjes/karnemelk
 
 Jah... ook hier weinig aan toe te voegen. Bovenstaand gerechtje kan weliswaar in twee keer weg gehapt worden maar met elk van die twee happen waan je je in een culinaire hemel.

Oostendse oester/weisaus/zuurkool/algen uit Audresselles
 
 Ik weet niet waar Audresselles ligt maar als de algen steeds van bovenstaande oester vergezeld gaan, dan verhuis ik naar daar. Zuurkool en braadworst hebben afgedaan als combinatie want dze groente doet het uitstekend als partner van de edele oester: de scherpe smaak van de kool, het romige van de wei en het zilte van de oester.

Geroosterde winterprei/kwartelei

 
Prei met een eitje. nu niet bepaald iets wat je doet denken aan haute cuisine maar ook hier leren we  dat de nederigste ingrediënten onder de vaardige handen van een genie een ware delicatesse kunnen zijn. Het eitje was gepocheerd en met een licht prikje vloeide de goudgele dooier over de krokante prei.
Coquille uit Duinkerke

 
En dan de coquilles. Sowieso een persoonlijke favoriet maar afgelopen donderdag werd de Heilige Jack naar een hoger niveau getild. De zeevruchten werden gepresenteerd op een kei en gingen vergezeld van een soort naar zeewier smakende bouillon. Fingerfood-gewijs dienden we de coquilles in dit vocht onder de dompelen en aldus te degusteren.




Tarbot/mosterd/warmoesstengel/kervel

Vervolgens: een boterzacht stukje helderwitte vis gecombineerd met pittige mosterdzaadjes en frisse kervel en de lekkerste knolselder die ooit mijn smaakpapillen bereikte.



 
Knolselder in zoutkorst gegaard

 
Mooi mes

Geroosterde biet/rode ui/verveine
 
Wat mij bijzonder aangenaam trof in de keuken van dit Heuvellandse Paradijs was dat de hoofdrol vaak weggelegd was voor groenten. Hoewel ik nu niet bepaald zal spuwen op een stukje rood vlees, dragen groenten toch mijn persoonlijke voorkeur weg. Kobe heeft dit heel goed begrepen en verwende mij die avond met een breed scala aan seizoenstoppers, stuk voor stuk bereid op een manier waar een gewone sterveling zich alleen maar met de hoogste achting kan over verbazen.


Hazerug geroosterd op houtskool
 
Met de op de tong wegsmeltende, perfect geroosterde hazerug kwam mijn vleesminnende schoonbroer dan eindelijk ook aan zijn trekken (het algensap was hem minder goed bekomen en dit stukje wild was precies 'what the doctor ordered'). Zoals u kon zien verdwenen de edele sneetjes vlees met de snelheid van het licht.


Bloemkool/zurkel/Achelse blauwe

Een snelle blik op het menu leerde mij dat het einde in zicht was en vooraleer we ons konden verlustigen aan zoete lekkernijen, werd we nog eenmaal hartig verwend met een flinterdun schijfje bloemkool, omhuld door de volle, romige smaak van één van 's lands meest geslaagde exportproducten.
Yoghurt/Duindoornbes

Dan was het tijd voor mijn zus om haar hartje op te halen. De hardcore suikerjunk in haar werd high van ondermeer:


geen idee wat het precies was maar de witte stokken waren witte chocolade (denk ik)



Speculoos/hooi

Appel/rozemarijn

 
 
En plots was het sprookje uit. Mijn volwassen kant besefte dat ik nog dagen zou kunnen teren op de roes die Dhr. Desramault met zijn culinaire meesterwerken veroorzaakt had. Het kind in mij wilde zich vastklampen aan zijn benen en krijsen: Adopteer mij!!
Gezond verstand onder de vorm van mijn echtgenoot haalde gelukkig de bovenhand en onder lichte dwang werd ik naar de auto gebracht, onderwijl 'danku! danku!' prevelend tegen ieder die het maar wilde horen.

De dagen erna deed zich een vreemd fenomeen voor: het enthousiasme waarmee ik normaalgezien in de keuken sta, was minder groot dan anders. Ik vermoed dat de pure genialiteit waarmee men In de Wulf de producten te lijf gaat, mij heel nederig hebben gestemd. Zelf een potje koken zo vlak na die ervaring, zou hetzelfde geweest zijn als aan God beweren dat jij de klus wel in vijf dagen had kunnen  klaren: volkomen van de pot gerukt dus.

Gelukkig wisselt mijn stemming sneller dan die van de gemiddelde borderline en heb ik me gisteren gewaagd aan een gebraden kippetje.

U moet weten dat ik besef dat ik me enkel in superlatieven heb uitgedrukt maar ik neem geen woord ervan terug. Wat ik die donderdag in Dranouter heb geproefd behoorde tot het summum op restaurant gebied. En nee, ik krijg geen (culinaire) steekpenningen van de Flemisch Foodie in ruil voor deze reclame maar mocht hij alsnog besluiten tot dergelijke acties over te gaan, kan ik alvast melden: Ik ben 100% omkoopbaar.






1 opmerking:

  1. Zeer herkenbaar. De eerste en (tot nu toe) enige keer dat ik tranen in mijn ogen kreeg van eten. Ver boven alles wat ik ooit at.

    BeantwoordenVerwijderen