14 december 2012

Veg! feat. Ottolenghi

Ik wil het vandaag met u even hebben over trends. Aanvankelijk was het mijn bedoeling om mijn uiteenzetting te beginnen met een officiële definitie van het woord 'trend', gewoon omdat ik dat wel chique en intellectueel vond overkomen maar toen bedacht ik dat dit geen treffelijke definitie kon formuleren voor het begrip.
Nu hoor ik jullie al in koor geringschattende geluidjes maken vanachter jullie schermpjes maar probeer het eens?

'euhm, ja,... een trend... dat is euhm ja, je weet wel, zoals in de mode.'

Peeuuuuuut.

Een trend is 'een (geschatte) riching van een bepaalde ontwikkeling'. Dat weet toch iederéén. Maar goed, nu ik mijn punt heb gemaakt en we tot een eensgezinde definitie zijn gekomen (met dank aan vriend Google) kunnen we even een aantal opvallende trends van de afgelopen jaren onder de loep nemen.

Geen sector die onderheviger is aan trends dan de modebranche natuurlijk. Een domein waar esthetisch verantwoord zijn normaal gesproken een evidentie is. Maar dan krijg je deze topper:



Allemaal nog wel ça va als je eruit ziet als bovenstaande dame maar aangezien de meesten van ons zo'n 20 centimeter kleiner zijn en dat compenseren in de breedte, krijg je onvermijdelijk dat 'pamper voor volwassenen' effect.



Verder waren er de fantastische jaren '90:




Enkel geëvenaard door de jaren '80 (love the hair!!)


En dan hebben we het nog niet gehad over trends die geïnspireerd worden door een bepaalde muziekstijl:



Hè, lieverd?

Maar niet enkel de mode brengt trends voor. Ook de culinaire sector kent er wat van. Tijd voor een klein spelletjes volgens de beproefde StuBru formule: 'Was het nu '70, '80 of '90'. Ik toon jullie een bepaald gerecht en jullie linken het vervolgens aan het juist decennium.

Hier komt nummer 1:




nummer 2:


een weggevertje:




en nog eentje om het af te leren:



Wat het komende decennium betreft waag ik me aan volgende voorspelling: iedereen zal zich bekeren tot het vegetarisme.
Als je het al niet doet omwille van de arme diertjes dan toch zéker uit schuldgevoel ten opzichte van de planeet?

Een beetje vervelend wel dat je ironie niet kan 'aflezen' want ik wil helemaal niet moraliserend of belerend overkomen (Een sociaal aanvaardbare vorm van apathie ten opzichte van mijn medemens is mij in tegendeel niet vreemd).
MAAR: wat voor een psychopaat moet je wel niet zijn als je geen krop in de keel krijgt van arme mama ijsbeer + kleintje ijsbeer die op National Geographic wanhopig aan het klauwen zijn naar het laatste stukje ijsschots?
Misschien zullen de ijskappen niet spontaan weer aangroeien door dat ene vlees/visloze dagje per week maar kwaad kan het in elk geval niét.

En met boeken zoals Plenty, Het Kookboek (van Ottolenghi) en de laatste nieuwe Veg! is het al zeker geen straf om af en toe een stapje te wagen op het Groene Pad. Niet alleen vormen de boeken een esthetische meerwaarde in je boekenkast, de gerechten die je eruit maakt, smaken meestal zo heerlijk dat geen haan zal kraaien om het ontbrekende vlees!
(Hallo, mijn naam is Stephanie en ik kan heel goed woordspelingen maken).

Maar we hadden het over trends. In foodblogland kan je gerust van een trend spreken wanneer we het hebben over 'Veg!', het laatste River Cottage boek van Hugh Fearnley-Whittingstall (een Brit, hoe raadt u het?) Geheel in de lijn van Vriend Otto is hij zelf geen vegetariër maar ziet hij het als een uitdaging om smaakvolle gerechten op tafel te zetten waar groenten de hoofdrol in spelen. Ik heb het boek pas gisteren aangeschaft en een vlugge blik leverde al voldoende inspiratie voor een casual etentje met vrienden.

Mijnheer Hugh F-W (ik ga die naam écht niet constant helemaal uitschrijven) maakte namelijk een hoofdstuk getiteld 'Mezze en Tapas'. Jaja, ik wéét het, beide begrippen zijn ons niet vreemd maar ik persoonlijk heb me nog nooit gewaagd aan een mezze-etentje waarbij ik mijn gasten (geen van allen vegetariër) uitsluitend vlees-en visloze hapjes voorschotel. Tot gisterenavond dus.

Wat schaftte de pot?





- huisbereide falafels
- in kruidenbouillon gegaarde borlottibonen (nog een exportproduct van deze zomer)
- gegrilde paprika met mozarella
- gegrilde haloumi
- platbrood
- geroosterde auberginedip
- yoghurtsaus met munt
- Ottolenghi's komkommersalade
- gevulde portobello's



Voor al wie graag eens een komkommer 'Ottolenghi-style' verorbert, gelieve onderstaande instructies te volgen:

Neem 4 kleine komkommers. Snij ze in schuine plakken.
Neem vervolgens een chilipepertje of twee en snipper dat fijn. Doe hetzelfde met een handvol koriander.
Giet wat witte wijnazijn en olijfolie bij elkaar. Voeg een snuifje suiker toe. Meng de pepers onder de dressing en wrijf deze vervolgens in de komkommers. Werk af met wat maanzaad (of doe zoals ik en neem sesamzaad wegens het niet vinden van maandzaad).


Ps: Voor een trendy overzichtsfoto van alle gerechtjes:


Very eighties indeed.

3 opmerkingen:

  1. Ik mag hopen dat je gelijk krijgt, wat je trend van het volgende decennium betreft! En die twee kookboeken liggen hier ook meer op tafel dan dat ze in het rek staan!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ze zijn super hé. Dit weekend weer een etentje en ik ga voor 'Mezze en Tapas, The Sequel' denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. heel leuk geschreven! Er is zoveel mogelijk met veggie gerechtjes.
    Proficiat met uw prachtige verschijning op de beeldbuis overigens, ik veronderstel tenminste dat u dat was. w-a-w. Succes met het vervolg.

    BeantwoordenVerwijderen