4 januari 2013

Zeg het met Bloemkool (of een boek)

Misschien herinnert u zich één van mijn vorige posts over 'trends'. Ik heb er nog één waar iedere foodblog-lover wel over gehoord zal hebben, namelijk: het produceren van kookboeken eens je als foodblogveteraan je strepen hebt verdiend.

Een non evidence-based, persoonlijke studie leidde mij tot het trekken van volgende besluiten. Als foodblogger kan je pas met fatsoen en zonder schaamrood op de wangen met een boek op de proppen komen wanneer:
- je blog ongelofelijk stijlvol en classy oogt (gezellig maar tegelijkertijd cool; flitsend maar tegelijkertijd easy on the eye).
- je over het taent beschikt om je voedsel op een Helmut Newton achtige manier te fotograferen.
- je spitsvondig en met kennis van zaken over koken, eten en andere voedselgerelateerde onderwerpen kan schrijven
- je ongeveer 100 000 000 ingrediënten uit het hoofd kan opnoemen én de juiste toepassing ervan kent
- je tenminste één gerecht kan koken uit elk van de 195 landen die de wereld rijk is
- je er je hand niet voor omdraait om op één of ander 'event' tussen de 100 en de 1000 man kan voorzien van een moleculair uitziend hapje/drankje.

Dan en pas dan mag je beginnen denken aan het uitgeven van je eigen kookboek.

Even naast mijn persoonlijke verwezelijkingen leggen:

- stijlvolle layout: mijn computerleraar op de middelbare school noemde me steevast 'dolle mina' en gaf mijn naam door aan het CLB als 'mogelijks beter op haar plaats in het bijzonder onderwijs'

- foto's:


















tjah...

- spitsvondig en met kennis van zaken: hangt er een beetje van af. Als een onderwerp zich leent tot een sarcastische klaagzang, dan ja, kan ik best spitsvondig uit de hoek komen

- ingrediëntenkennis: ik kan u vol trots bekennen dat ik vandaag een soort wormen in de fruithandel zag liggen, naast de patatten en ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan zeggen dat het géén wormen waren. (wel 'crosne', gezien op deze blog). Ha!

- wat de wereldgerechten betreft: net ingetypt in google: 'hoeveel landen zijn er op de wereld'.

- koken op events: wanneer ik een etentje organiseer, beperkt het aantal aanwezigen zich meestal tot 4 man, sta ik om 6 uur 's morgens op omdat ik van de stress niet meer kan slapen en schreeuw ik de komende 12 uur non-stop tegen mijn arme wederhelft dat hij 'verd**me zijn bakkes moet houden want dat ik bézig ben!' (om dan om 19h geheel zen te deur te openen voor mijn gasten en nippend van een glaasje bubbels te beweren dat ik 'helemaal geen moeite heb gedaan hoor')

We kunnen dus wel stellen dat ik er nog nét niet ben.

Maar who cares want Tadaaaaaaaaaaaaaa:



Jep, mijn eigen kookboek.


Ok, vooraleer u mij beticht van grootheidswaanzin, misschien een kleine nuance.

De overgang van het nieuwe jaar vieren wij in intieme vriendenkring. De feestelijke avond centreert zich rond gezellig tafelen, bijpraten, cadeautjes uitwisselen en comazuipen. Voor wie je een cadeautje moet kopen, hangt af van het naampje dat je een maand daarvoor hebt getrokken. Het is de bedoeling dat je dan in het grootste geheim en op slinkse wijze nagaat met wat je 'jouw' persoon die avond gelukkig kan maken.

Concreet vertaalt zich dit meestal in de volgende sms: Zeg, Stef, Mathias hier hé. Ik moet van iemand die anoniem wenst te blijven, vragen wat je graag wil voor oudejaarsavond. 

Dit jaar werden mij dergelijke echter subtiliteiten bespaard en ik begon me stilletjes voor te bereiden op 'Een Mandje Brol van den Action'.
Niets was minder waar. Mathias had  geen bericht gestuurd maar was vlijtig aan de slag gegaan om mijn (bijna één jaar oude) blog in boekvorm te gieten.

Nu ben ik er niet echt de mens voor om te huilen van geluk (de laatste traantjes dateren van die keer dat ik in één uur drie keer op mijn wang beet).
Nee, wanneer ik heel blij ben, lach ik, word ik rood en begint ik vervolgens uit pure emotie te zweten als een otter. Ontdaan van elk spoortje elegantie nam ik aldus op 31 december één van de leukste en origineelste cadeautjes OOIT in ontvangst.


Let's celebrate!! Met taart!!!!!



Wel geen gewone taart want ik vermoed dat u, net zoals ik, volgevreten van de laatste periode snakt naar wat gezonde en lichte voeding? Nee, vette pech dan. Want hier komt een nieuwe Ode aan Ottolenghi onder de vorm van 's mans 'Bloemkooltaart'.

Wat hebben we nodig?

- 1 bloemkool
- 1 rode ajuin
- een lepel of 3 olijfolie
- 10 eieren (ok, ok, ik weet het, een gigantische hoeveelheid maar van deze taart kun je ook wel een aantal monden voeden hoor. Gedurende een aantal dagen zelfs)
- 180 gram bloem
- 1 tl bakpoeder
- 1 tl bicarbonaat
- 4 el ricotta
- 100 gram geraspte parmezaan
- kuiden: 1 tl fijngehakte rozemarijn, een handvol basilicum, 1 tl kurkuma, peper en zout
- 2 el sesamzaadjes (ik gebruikte een zwart-wit mengeling. Gewoon omdat ik dat leuk vind)

Verwarm je oven voor op 180°.

Beboter een springvorm en 'plak' de sesamzaadjes tegen de rand. Dat doe je door de zaadjes tegen de rand van je vorm te 'gooien' en een beetje te schudden met je vorm tot de hele rand bedekt is (klinkt moeilijker dan het is). Beboter en bebloem vervolgens de bodem van je springvorm. Zet aan de kant.

Verdeel je bloemkool in roosjes. Nu kan je twee kanten op: Of je kookt de roosjes beetgaar in wat gezouten water. Of je weet zoals ik geen blijf met al je vrije tijd en besluit om 'puur voor de fun' eens je bloemkool te roosteren. In het laatste geval kap je de roosjes in een ovenschotel, besprenkel je ze me olijfolie en plaats je ze in een voorverwarmde oven op 200° gedurende een halfuurtje. Gebruik het programma waarbij je boven-onderverwarming hebt in combinatie met grill. Aan te raden is de bloemkool af en toe eens 'op te schudden' want anders wordt de bovenkant zwart en blijft de onderkant gewoon rauw en wit.

Het deeg dan.
Snij een paar decoratieve ringetjes van je rode ajuin en hak de rest fijn. Verwarm de olijfolie en fruit daarin zachtjes de ui en de rozemarijn. Eens afgekoeld, klop je dit, samen met de basilicum, onder je eieren.
We zijn er bijna.
Meng bakpoeder, bicarbonaat, bloem, zout en kurkuma in een kom. Voeg de parmezaan toe en kruid royaal af met peper. Meng er vervolgens het eiermengsel en de ricotta onder. Klop tot je geen klonten meer ziet.
roer nu voorzichtig de bloemkoolroosjes onder het deeg en giet het mengsel in de springvorm. Schik er tenslotte op een esthetisch verantwoorde wijze je uienringen op en bak af gedurende 45 minuten.

Ik heb de taart warm geserveerd maar koud de dag erna was hij ook heel leker.

Heil Otto!
(of is het écht vréselijk fout om zoiets tegen een jood te zeggen?)









Geen opmerkingen:

Een reactie posten