9 september 2013

In the (thermo)mix

Er bestaan van die mensen die een thermomix hebben. Ik ben daar niet één van. Vrienden van mij uit Izegem wel. De dikke vette gelukzakken.
 
Nu wil het toeval dat die vrienden aan het verbouwen zijn. Een aantal jaar geleden hebben Simeon en ik ook ons huis verbouwd. Waarlijk, een prachtige episode in ons leven waar ik met weemoed aan terug denk. We hebben een jaar aan ons 'liefdesnestje' gewerkt en na dat jaar zijn we getrouwd. Was het niet dat dat hele feest al geregeld en betaald was, was minstens één van ons nu dood, permanent gehandicapt of had die levenslang wegens extreem partnergeweld. Om maar te zeggen: verbouwen= never again.
 
Maar goed, liefste Tom en Evelien, ik ben zeker dat het bij jullie helemaal anders zal verlopen en dat het renovatieproject jullie alleen maar dichter bij elkaar zal brengen, jullie liefde ten volle tot bloei zal komen en jullie elke avond in elkaar armen vol van huiselijk geluk naar de ondergaande zon zullen kijken. Etc.
 
Tot the point nu. De thermomix. Afgelopen zaterdag kreeg mijn lieve echtgenoot van Tom een telefoontje om één of ander werktuig te komen lenen en ik kreeg een slinks, doch briljant plan. Ik bedacht dat, tijdens een verbouwing, een thermomix waarschijnlijk alleen maar in de weg staat dus zag ik het als een persoonlijke vriendendienst om hen van die last te ontheffen.



Hieronder volgt een reconstructie van het telefoongesprek:
 
ik: Hey Tom. Alles kits?
Tom: Hey Steph. Ja hoor, met jou?
Ik: Top... Zeg, ik heb zitten denken, nu met jullie verbouwingen en dat het huis een werf is enzo, zijn jullie niet bang voor inbrekers?
Tom (wilde hier iets zeggen maar het was belangrijk dat ik snel en efficiënt te werk ging, indien mijn geniepige plannetje zou slagen dus ben ik maar luider beginnen praten tot hij zweeg)
Ik: Ik vind, je kan niet voorzichtig genoeg zijn, de dag van vandaag met al dat gespuis in de bronx van Izegem dus ik denk dat het misschien wel veiliger is om je waardevolle bezittingen, zoals bijvoorbeeld; hm, ik zeg nu maar iets, jullie thermomix....
Tom: Goh, dat valt wel mee hoor. We wonen daar nog hé en alles is eigenlijk heel goed afgesloten hoor.
Ik: Ah ja... maar jullie thermomix...
Tom: Alles staat eigenlijk boven, de vaatwas ook.
Ik: ja, maar een vaatwas heb ik al, twee zelfs dus ja...
Tom: Je moet je geen zorgen maken, alles is veilig.
Ik: .... ok dan....
 
Volgens mij ben ik genetisch niet in staat tot geslepenheid.
 
Goed, een twintigtal minuutjes later gaat de bel. Tom aan de deur met zijn dochter en.... de thermomix!!!
Hij vond het blijkbaar grappig om te doen alsof hij mijn geraffineerde doortraptheid niet had opgevangen. Elk zijn humor, denk ik dan.
 
Maar nu beschik ik dus over een thermomix. De koning der hedendaagse keukenapparatuur. De droom van iedere hobbykok (en lui wijf). De über-mixer. Kortom, een wonder van hedendaagse technologie (niet helemaal juist want dat ding bestond kennelijk al in de jaren '70. Soit)
 
Ik vandaag aan de slag natuurlijk en beste mensen, pret, plezier en groot jolijt gegarandeerd in de keuken hoor. In een tijdsspanne van nog geen halfuur heb ik:
 
- een 'green powershake' gemaakt (naar het voorbeeld van mevrouw. Herman. Daarover later meer)
- 'fro yo': 1 portie met kersen en 1 met bosbessen (u merkt, al wat hip en trendy is, is mij niet vreemd. voor de 30-plussers onder ons 'fro yo' is jongerentaal voor bevroren yoghurt, een soort slank alternatief voor 'ijsboerke-crème)
- zelf choco gemaakt. Nog eens: ZELF. CHOCO. gemaakt. En dat in 1.5 minuten. Zelf dus. Moi. Choco. Voor op de boterham. Of de pannenkoek. Of voor de durfals onder ons: zo, uit het potje, met de lepel.
- waterkerssoep
 
Laat mij u even verbaal begeleiden doorheen dit receptenproces.
 
 Green Powershake.


 
Enige toelichting is hier wellicht vereist. Er bestaan dus mensen die hun gezondheid belangrijk vinden. Meestal zijn dat dezelfde mensen die 's morgens de zon groeten en dingen zeggen als 'mijn lichaam is mijn tempel'. Dat zijn ook mensen die gezond eten belangrijk vinden. Los van het feit dat ik 's morgens juist niemand groet, niet gegroet wil worden en tout court eigenlijk voor 10h 's morgens bij voorkeur geen herkenbare klanken uitstoot, is gezond eten toch ook wel iets waar ik belang aan hecht. Tijdens de week eet ik voornamelijk vegetarisch, ik (probeer) de alcohol te laten (waarom??? waarom toch kan alcohol niet gezond zijn???? Wee U, vermaledijde Goden) en ik ontbijt met een shitload aan fruit (dat kan je zelf redelijk letterlijk nemen na een week met gemiddeld 10 kiwi's en 5 appelsienen).
 
Het laatste nieuwe fenomeen in gezond-ontbijt-land is de Green Power Shake. Dat is een soort van smoothie, bestaande uit (blad)groenten en fruit. Om een groene kleur te bekomen is het aan te raden groene groenten en groen fruit te gebruiken. Indien u bijvoorbeeld rode biet en rode appel zou gebruiken, spreken we technisch gezien ook van een 'power shake' maar dan eerder van een 'red power shake'. U ziet, niet alles in het universum hoeft één groot mysterie te wezen.
 
Ik persoonlijk wist van het bestaan van de power shake af maar had er verder weinig aandacht aan besteed (te veel te doen, te weinig tijd, u kent het hé) tot mevrouw Herman (aka Ellemieke Vermolen) er op haar blog uitvoerig over schreef. Mevrouw Vermolen/Herman  is goed bezig op vlak van gezond eten en bedenkt leuke shakecombinaties. Ik liet me afgelopen zaterdag dan toch verleiden tot een eerste probeersel (gewoon in de blender). Nu hoor ik u denken: 'zo'n groen drankje 's morgens, daar heb je toch niet genoeg mee?' Ah, dan denkt u verkeerd!! Eet/drink eens twee kiwi's, een granny, een halve komkommer, twee handenvol spinazie, een halve avocado, 2 glazen (kokos)water en een lepeltje 'raw superfood-poeder' (verkrijgbaar in de biowinkel en schijnbaar een directe lijn naar eternal bliss). Je kan al een eindje weg hoor.
 
 

 
Naast 'vullend' schijnen de powershakes nog tal van voordelen te herbergen. Zo zijn ze supergezond, hebben ze een detox-effect (dat is magazine taal voor: u zal zeer vlot naar het toilet kunnen gaan), gaat je huid regresseren naar dat van een pasgeboren babybilletje, gaat je haar blinken al ware het puur en onversneden maneschijn en krijg je zoveel energie dat je na een dag van 12 werkuren met gemak nog een marathon (of twee) kan gaan lopen.
 
Ok, nu overdrijf ik misschien een tikkeltje maar baadt het niet, dan schaadt het in geen geval.  
 
Ik start er alvast morgen mee. Simeon heeft ietsjes meer tijd nodig om warm te lopen. Ik geloof dat zijn exacte woorden toen ik de kom omhoog hield en ik vroeg of hij eens wilde proeven waren: 'hm... tis vriendelijk' (en intussen keek hij alsof ik juist pis met spinazie had gedronken, dat had uitgekotst en gemengd in de mixer en hem vriendelijk een glaasje aanbood).
 
Zijn lichaam is ook zijn tempel hoor. Maar hij houdt van grote gebouwen.
 
Dus heb ik maar choco voor hem gemaakt.


Dat kwam neer op: chocolade met melk en agavesiroop (je kan ook suiker gebruiken) in de thermomix kappen, eventjes verwarmen en mengen, dan boter en een ei erbij, eventjes mengen en klaar. Ik zweer het, het duurt langer om het uit te typen dan om het te maken.


Ik liet tempel-jongen proeven (natuurlijk wilde hij nu wél) en zijn exacte woorden waren: 'Hm, een beetje zoet hé'. Hij is echt héél gemakkelijk tevreden te stellen en absoluut niet verwend ofzo.
 
En dan de fro-yo.


Trouwe lezers weten dat ik restjes een ongelofelijke uitdaging vind. Dat, gecombineerd met het feit dat ik nog yoghurtjes met kersen/bosbessen en opgeklopte platte kaasjes in de frigo had staan (vroeger mijn vast ontbijt, nu dus vervangen door groen supervoedsel) zorgde dat de link naar het laatste hippe ding in dessertland snel gelegd werd.
Wat te doen?

 
Je kapt je yoghurtjes/kaasjes uit in de thermomix, selecteert snelheid 10 gedurende een minuutje en tadaaa: gemengde yoghurt. Ok, ok, dat kan je ook gewoon in de blender maar naar het schijnt zorgt de vlinder-thermomix-kracht ervoor dat je een romiger textuur krijgt dan je ooit voor mogelijk kan houden. Ik ga ervan uit dat dat waar is want mijn yoghurt is op dit moment nog aan het bevriezen en ik zal u pas later kunnen berichten over de resultaten. Wel heb ik snel al even gekeken en ik vrees voor ijskristallen. Maar geen paniek. Ik heb al een strak plan klaar: eventjes de blok yoghurt in de thermomix, volle kracht vooruit en ik denk dat alles wel goed zal komen in thermomix-wonderland.
 
Tenslotte de waterkerssoep. Daar heb ik geen foto van omdat ik vind dat ik op dat vlak vandaag al heel ijverig geweest ben. In het geval u toch iets van beeldmateriaal zou nodig hebben. De soep zag er net hetzelfde uit als de green power shake: groen dus.
Maar man man, die was lékker!! Fluwelige textuur, smaragdgroene kleur en een intense, frisse, romige smaak. Zonder room wel te verstaan.
Receptje nodig?
 
U neemt:
- 1 teentje look
- 1 ajuin in vier gesneden
 
Die doe je gezellig samen in de thermomix en je stelt in: 3 seconden, snelheid 5.
Daar giet je dan een geutje olie bij en je duwt op volgende knopjes: 5 minuten, 100° en dat ronddraaiend lepeltje
 
Vervolgens neemt u:
 
- een kopje diepvrieserwtjes
- 500 gram water
- anderhalf blokje kippenbouillon
en u selecteert: 8 minuten, 100° en snelheid 1
 
Daarna (en we zijn bijna aan het eind van dit ellenlange, vermoeiende en bijzonder intensieve proces) kapt u er een bussel waterkers en een handjevol spinazie bij.
Knopjes: 4 minuten, 100° en snelheid 1.
 
Tenslotte kruidt u af met peper en zout, en mixt u de hele boel nog eens gedurende 1 minuut op snelheid 10.
 
Na één middagje experimenteren mag u mij gerust een overtuigd bekeerling noemen. We eindigen  met de volgende boodschap:
 
Beste mijnheer thermomix-verdeler;
 
Ik ben momenteel nog niet in het bezit van uw wonderlijke machine en heb ze slechts te leen. In het geval u nog iemand zoekt die, laat ons zeggen, blogt over eten en af en toe een beetje wil spelen met hoogtechnologische snufjes, dan ben ik zeker en vast de vrouw die u zoekt. Ik ben absoluut niet zo iemand met vastomlijnde principes en overtuigingen omtrent omkoperij en valse reclame.
U weet me te vinden.
 
Met vriendelijke groeten,
Stephanie