Over bezinning en detoxen

Laat ik maar beginnen met wat dezer dagen een populaire begroeting schijnt te zijn en u allen een gelukkig nieuwjaar wensen. Al weet geen hond meer wat dat precies betekent.

 

Naar het schijnt bestaan er mensen die een nieuw jaar beschouwen als een nieuw begin, een kans om fris en schoon te starten.

 

Ik en mijn ziekelijke onvermogen om ergens afscheid van te nemen doen daar niet aan mee. 2013 was verre van een slecht jaar. En ik zie tot nog toe totaal niet in waarom 2014 het beter zou doen (Inschrijven voor Hobbykok 4 zou gewoon raar zijn).

 

De miserie begint voor mij al met het hartverscheurende verschil tussen december en januari. Waar december licht, gezellig, feestelijk en overvloedig is, dan contrasteert januari daar spectaculair mee door grijs, eenzaam en detox te zijn. In december surf je goedgemutst mee op de vrolijke belletjes van de arreslee en bedek je alle eventuele existentiële vragen met het warme deken der dronkenschap. In januari zorgt de opgelegde zelfonthouding ervoor dat die kwesties je keihard in je smoel slaan op een donkere maandagmorgen.

 

In januari worden er balansen opgemaakt.

 

Van het vorige jaar maar ook van datgene dat eraan zit te komen. Dit jaar lijkt die nood tot (zelf)evaluatie extra groot en ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat ik enkele weken geleden mijn laatste jaar als twintiger heb ingezet.

 

In 2014: The big 3 0.

 

De speeltijd is gedaan en het blijkt steeds moeilijker om me te verschuilen achter jeugdige onbezonnenheid bij het maken van verkeerde -of juist geen- keuzes. Het is alsof ik vriendelijk verzocht word om de cruise control af te zetten en de omgeving waarin ik terecht ben gekomen eens deftig onder de loep te nemen.  

 

Het afgelopen decennium ben ik afgestudeerd, heb ik werk gevonden, een huis gekocht, datzelfde huis verbouwd en me als dusdanig financieel verbonden met een andere mens. Tenslotte ben ik ook nog eens getrouwd waardoor ik me emotioneel verbonden heb met een andere mens (dezelfde als diegene van het huis, wat wel zo praktisch is).

Als je het zo bekijkt, dan heb ik dus in een tijdsspanne van 10 jaar ongeveer 80% van alle belangrijke levensfasen doorlopen. Hypothetisch gesteld dat ik zo'n 80 jaar zal worden, dan ja.... kom je mathematisch op iets onevenredig uit

(Mijn excuses maar vanaf het moment dat er cijfers aan te pas komen, gaat het van *tuuuuuuuut* in mijn hoofd)

 

Komt daar nog bij dat je in je twintigerjaren niet bepaald bulkt van levenswijsheid en bedachtzaamheid dus mag je er van uit gaan dat ik die 80% belangrijke dingen op een nogal onbezonnen manier doorlopen. Nu kijk ik nu in de spiegel en ik zie niet langer een giechelende tiener zie maar een bijna (!)  dertiger (met een veel betere huid, weliswaar) die al een jaar aan het dubben is over welke kleur haar nieuwe zetel precies moet hebben.

 

'Angstaanjagend' is denk ik het woord dat hier de lading het best dekt.

 

Want wat dit alles bijzonder ironisch maakt is dat, wanneer ik terug blik naar de tijd waarin het me geen hol uitmaakte welk kleur mijn zetel had, maar ik euforisch het goedkoopste model uit de kringloopwinkel mijn van schimmel vergeven studentenkot in sleepte, ik schijnbaar véél en véél gelukkiger was dan nu.

Dus dan volgt nu een vraag:

 

Is het niet de bedoeling dat je slim en wijs wordt met de leeftijd in plaats van dom en oppervlakkig?

 

Of vertoon ik alle symptomen van een midlife crisis? Ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat een Porsche hier enig soelaas kan bieden....

 

Laten we de cirkel voor de fun nog even rond maken (want jahaaa, het is hier lachen, gieren en brullen geblazen vandaag).

Aan het begin van dit stemmige relaas heb ik u een gelukkig nieuwjaar gewenst. Misschien moet ik me dat dit jaar zelf maar eens toewensen:

 

Een GELUKKIG 2014.

 

Maar dan niet opgemeten in termen van thermomixen (alhoewel die dingen écht gewéldig zijn) of een zesde paar zwarte schoenen ('de veters zijn bij dit paar rond in plaats van plat') maar gewoon, als in het gevoel 'geluk'.

 

Voor u bedenkt dat dit wel heel Ingeborgiaans klinkt, wil ik expliciet benadrukken dat ik nooit of te nimmer de behoefte zal hebben om uw chakra's te reinigen.

Elk zijn chakra, zegt mijn grootmoeder altijd.

 

En daarbij, ik vind de redenering eerder logisch en rationeel dan zweverig:

 

Geluk is een gevoel.

Een gevoel is geen ding.

Een thermomix is een ding.

Dus dat maakt van een thermomix geen geluk.(*)

 

Samenvattend: wanneer ik geluk wil nastreven in 2014, dan zal dat minder (**) zijn door mooie dingen te kopen maar eerder door mooie dingen te beleven.

 

Dus opnieuw:

 

Laat ik maar beginnen eindigen met wat dezer dagen een populaire begroeting schijnt te zijn en u allen een gelukkig nieuwjaar wensen.

 

 

(*) Je hoort het Tom, een thermomix is geen geluk hé. En als je vriendin wil ik dat je boven alles gelukkig bent. Dus ok, je hoeft niet verder aan te dringen. Ik hou je thermomix wel. Zo ben ik. Eén en al opoffering in het kader van het geluk van anderen.

 

(**) Tentman, ik zei dus wel degelijk 'MINDER' dingen kopen hé, niet 'GEEN' dingen.

 

 

Nu we dit mysterie weer eens even fijn hebben opgelost, kan ik het met het restje mensen dat nog overschiet, eventjes over eten praten.

 

We schrijven januari dus iedereen is weer massaal aan het detoxen geslagen veronderstel ik? We gaan er opnieuw voor in het nieuwe jaar? Voor die gezonde 'mijn lichaam-is-mijn-tempel- opvattingen'?

 

Dat komt bijzonder goed uit want ik heb vandaag een receptje voor u in petto. Met name mijn gezonde versie van frietjes met mayo

 

(trrrrrrrromgeroffel)

 

Pastinaakfrietjes met frisse tahinsaus!!!

 

 

Ik zweer het: de teleurstelling op Tentmans' gezicht toen hij gretig naar de frietjes greep en ik hem vertelde dat het hier geen gefrituurde patatjes betrof maar wel ovengebakken pastinaakreepjes. Onbetaalbaar...

 

Uit protest weigert hij er nu natuurlijk van te proeven, de koppige ezel. Maar dat vind ik eigenlijk niet erg want zo zijn er meer voor mij.

 

Ik maak deze combi zo ongeveer twee keer per week. En daar is alles mee gezegd denk ik.

 

(Behalve dan ter verduidelijking dat ik alles ook effectief op eet hé. Omdat ik het lekker vind. Dus niet luisteren naar Tentman. Zijn interpretatie van een tempel is trouwens de koepel van de Taj Mahal.)

 

Bonus: Naast lekker zijn deze groentenfrietjes ook nog eens super gezond en simpel!! Poeh!  Dat kan je bijna niet geloven. Ik schat dat er zo'n 25 minuten overgaan (5 minuten maken, 20 minuten bakken) voor je je tanden kan zetten in deze weldaad voor smaakpapillen en lichaamsstructuren. Denk: de aardse, knapperige smaak van een pastinaak, krokant gebakken en een beetje spannend gemaakt door de toevoeging van wat pittige kruiden, gecombineerd met het rokerig aroma van tahin, verfrist met citroen en verse, groene kruiden.

 

Detoxen is LEUK!!!

Aan de slag!!!

 

Voor de frietjes:

 

 

- een pastinaak (1 dikke/ 2 dikke/ een hele hoop kleintjes. U kiest! Dat is het voordeel van gezond eten, lieve mensen: on-ge-limiteerd boefen!!)

- een beetje polenta of maïsmeel

- gedroogde kruiden naar keuze (bijvoobeeld: een beetje chili. Of wat gerookt paprikapoeder. Of misschien wat ras-el-hanout)

 

Voor de saus:

- 3 eetlepels tahin (oftewel: sesampasta. te koop bij de sympathieke Marokkaan/Syriër/Pakistaan om de hoek of in uw dichtstbijzijnde bio-winkel)

- een kneepje citroensap

- een scheutje water

- een snuifje zout

- een geutje olijfolie

- een handvol frisse, verse groene kruiden (mijn voorkeur gaat uit naar 2/3 platte peterselie en 1/3 koriander)

 

Hoe begin je eraan?

 

Voor de frietjes:

 

Schil de pastinaak en snij in frietjes. Mik ze in zo'n diepvrieszakje en strooi er wat polenta/maismeel en droge kruiden naar keuze over. Bind het zakje toe. Shake er eens mee zodat alle frietjes bedekt zijn met kruiden en polenta/maismeel en zet eventjes weg. Verwarm je over voor op 190° (boven en onder verwarming). Schud de frietjes uit op een bakplaat en besprekel genereus met olijfolie/kokosolie/ghee (geklaarde boter) Bak gedurende 15-20 minuten of tot ze goudbruin en knapperig zijn (het kan dat je de knapperigheid een handje moet helpen door er eventjes de grillstand op los te laten)

 

Voor de tahinsaus:

 

Mik alle ingrediënten in een blender en meng tot een gladde saus (voeg eventueel wat water toe indien niet lopend genoeg). Proef en kruid bij waar nodig. Je streeft naar een mooie balans tussen fris-zuur-rokerig.

 

Smakelijk, vrienden van de gezonde levensstijl!

 

 

Nawoord: de trouwe lezers onder jullie zullen zich misschien herinneren dat ik vorig jaar een kerstboom ben misgelopen en toen gezworen heb om wraak te nemen.

Min of meer dus. Ik had het dit jaar in mijn bolle hoofd gehaald dat een kale struik met witte kerstlichtjes eigenlijk veel strakker en stijlvoller stond dan zo'n van roze/groene ballen vergeven boom. Dus toog ik op een mooie zondagmorgen in december naar het tuincentrum in de buurt en sleepte een forse, kale struik onze huiskamer binnen. Ik drapeerde vrolijk enkele lichtslingers rond de takken en stak er- gewoon voor de frivoliteit- een vogeltje of twee in. Genoegzaam over zo veel vindingrijkheid, nestelde ik me avond na avond in de zetel om mijn toonbeeld van ingetogen elegantie te bewonderen.

 

 

En toen gebeurde het volgende:

 

Blijkt dat een kale struik in combinatie met vloerverwarming, licht en water de neiging heeft om in bloei te schieten. Waardoor ik nu dus beschik over een met-kerstlichtjes-behangen-roze-groene magnoliastruik waar isomo-vogeltjes in verscholen zitten. 

 

 

Klasse, Coorevits. Pure klasse.