4 mei 2014

Crazy Catlady

Stel aan een willekeurig iemand de volgende vraag: 'Ben je een honden-of een kattenmens?', dan zullen de meesten daar wel een duidelijk antwoord op kunnen geven. Het is haast uitgesloten om de twee te zijn. Ik ben duidelijk een kattenmens maar omwille van twee redenen was het de afgelopen elf jaar uitgesloten om een dergelijk dier in huis te halen.
 
De eerste reden was deze hond met identiteitsstoornissen. Hera maakte er een halszaak van om zich op dit vlak zo honds mogelijk te gedragen en een gloeiende hekel aan katten tentoon te spreiden. Durfde een kat haar territorium betreden, ging ze totaal 'lös' en achtervolgde ze het beest alsof haar leven ervan af hing. Dat mag je letterlijk nemen. Meestal waren de katten snel genoeg om aan haar vervaarlijke tanden te ontsnappen maar ik herinner me één diepdroevig dierenvoorval waarbij de blinde (!) kat van de buren in onze tuin was gesukkeld en er niet meer uit kon. Het arme beest had haar toevlucht gezocht in een boom waar Hera haar niet kon bereiken. Dus deed onze hond waar ze het best in was: blaffen tot haar slachtoffer schijnbaar zelfmoordneigingen kreeg want de kat besloot op een bepaald moment uit haar veilige schuilplaats neer te dalen en haar kans te wagen. Helaas botste ze met haar blinde kopje pardoes tegen onze afsluiting aan alwaar Hera haar bij haar nekvel greep en met een paar korte, doch doeltreffende hoofdschuddingen het kleine nekje van het kansloze slachtoffer brak.
 
Ik zou mezelf graag beschouwen als een rechtschapen persoon die in tijden van crisis haar verantwoordelijkheden neemt en alle moeilijkheden die haar pad kruisen heldhaftig het hoofd biedt. Helaas. Mijn eerste impuls was om Tentman een schop zijn handen te duwen met de instructie 'Het is jouw hond, deal with it'. Maar aangezien de helft van de straat getuige was geweest van dit gruwelijke misdrijf, was een cover-up operatie hier niet aan de orde. Aldus togen Tentman en ik met ons meest schuldbewuste gezicht naar de buren om hen het trieste nieuws mee te delen en hen bij te staan in hun rouwproces.

plaats van het misdrijf

Nu u dit weet, kunt u zich wel voorstellen dat Hera zich gisteren in haar graf moet hebben omgedraaid toen ze deze indringer vanuit de Hondenhemel spotte:

kat van de buren aan de andere kant
Enkele weken na Hera's tragische overlijden moet deze lefgozer beseft hebben dat het gevaar geweken was waarop ze prompt besloot haar dagen op ons terras te slijten.
 
 
Er is echter nog een tweede reden waarom ik de afgelopen elf jaar kat-loos heb doorgebracht en die reden is Tentman zelf. De meeste mensen die mijn echtgenoot persoonlijk kennen, weten dat hij quasi 'fearless' is. Liggen we 's nachts in bed en horen we beneden verdachte geluiden, schrikt hij er nimmer voor terug om- enkel gewapend met een boxershort- eventuele inbrekers het hoofd te bieden. Daarnaast beschouwt hij 'duiken tussen haaien' als de ultieme ontspannende vakantie-activiteit en kraait hij van geluk wanneer hij op zijn moto aan het rijden is en zij knie aan een snelheid van 100km/h het asfalt kust.
Maar duw een klein katje in zijn gezicht en hij gilt als een klein meisje.
 
Yep. Tentman is van niets of niemand bang behalve van katten. Hij beschouwt deze dieren als de reïncarnatie van het kwaad op de wereld, wantrouwt elke beweging die ze maken en haat hun onvoorspelbaarheid. Enkel de blik van de hierboven afgebeelde kat is genoeg om hem te laten sidderen van angst. Tentman is wat je noemt 'een hondenmens'.
 
Echter.
 
Ik niet. Let op, ik hield van Hera, ik mis haar nog elke dag en als mijn leven op mijn laatste dag hier op aarde aan me voorbij flitst, dan zal ik de licht-mongoloïde blik in haar bruine oogjes zeker voor me zien. Maar ik kan het niet helpen, ik vind katten de max. Ik hou van hun hautaine houding, hun zelfstandigheid, hun vermogen om 5 keer zo hoog te springen als hun eigen lengte en de blik waarmee ze hun achterste in  je gezicht duwen en zeggen 'Ja, jij hebt de eer om me te strelen'. Een klein katje vind ik het toppunt van schattigheid en toen ik afgelopen week deze foto op facebook spotte, was ik helemaal verkocht:

                                                 zo één wil ik en als ik 1 heb, dan ben ik van plan ze
                                                                    elke dag in water onder te dompelen.  

Zonder overdrijven, ik heb hier een kwartier aan 1 stuk hardop mee gelachen. En hoe langer je kijkt, hoe grappiger het wordt. Of misschien ligt het gewoon aan mij... Soit. Tentman en ik zijn tot een overeenkomst gekomen: Ik mag een kat houden op voorwaarde dat hij een halfjaar later een hond in huis mag halen.
Dit met de achterliggende gedachte dat wie het eerst in huis komt, de baas is en we op die manier de kans op een nieuwe slachtpartij tussen beide huisdieren tot een minimum kunnen beperken.
 
Dit hele verhaal omdat:
1. ik nog eens een reden had om naar het natte katje te kijken
2. ik naadloos de link kan leggen naar onderstaande recept voor zeebaars in zoutkorst. Immers, iedereen weet dat katten gek zijn op vis.
 
Niet dat je dit gerecht moet maken voor een kat hé, dat zou al te gek zijn. Daar is het veel te lekker voor. Maar je kan wel de graatjes aan je kat geven. En dat is dan weer mooi meegenomen want de restanten van zo'n visje gaan na een paar dagen in je vuilbak stinken als de pest. Aan een hond heb je op dat vlak niets want zij zouden kunnen stikken in graten. Zie je, Tentman: kat vs. hond: 1-0.
 
Ingrediënten voor vier personen:
 
 
- 1 zeebaars van anderhalve kilo van ingewanden ontdaan maar niet ont-schubd (dit is belangrijk omdat de schubben als een 'schild' dienen tegen het zout en voorkomen dat je vis naar de Rode Zee smaakt)
- 2 kilo grof zeezout
- 100 gram water
- 1 el venkelzaad
- 3 takjes tijm
- 3 schijfjes citroen
- 1 takje rozemarijn (*)
 
Meng het zout met het water en het venkelzaad in een grote kom. Neem een ovenschotel. Spreid de helft van het zout uit over de bodem van de ovenschotel. Schik de vis erop. Vul de buik van de vis met de tijm, citroen en rozemarijn. Bedek de vis met de andere helft van de zout-watermengeling en druk overal goed aan zodat het zout de vis helemaal omhult.
Verwarm de oven voor op 180°. Plaats de vis in de oven gedurende 22 minuten en laat hem daarna nog tien minuten rusten uit de oven. Dien de vis in de schotel op aan tafel en breek de korst open voor het oog van uw gasten. Diner AND a show!
 
(*) Nee, je hoeft de vis niet af te kruiden met extra zout .
De zoutkorst zal ervoor zorgen dat je vis gaart in zijn eigen sappen en op die manier krijg je een super-natuurlijk gerecht. Een beetje een culinair onderlegd iemand beseft dat een dikke kwak mayonaise niet bepaald de ideale compagnon voor dit gerecht vormt. Een kruidenolie is hier dan ook de betere keuze.
Als basis voor de olie kan je in principe elke soort vers, groen kruid gebruiken. Je kan het soort olie  ook aanpassen aan je persoonlijke smaak. Verkeer je in Italiaanse sferen, dan is een basilicumolie een goed plan. Ken je je klassiekers, dan kan je de Provençaalse toer opgaan met een olie op basis van tijm en rozemarijn of ben je- net als Sergio- verknocht aan de frisse smaak van citroenverbena, leef je dan daar maar eens mee uit.
 

 
Het principe blijft in elk geval altijd hetzelfde:
1 grote bos verse groene kruiden naar keuze
-        1 dl olijfolie
-        Sap van ½ citroen
Mix de kruiden fijn samen met het citroensap en de olie. Passeer door een fijne zeef. Serveer de olie in een sauskannetje en giet wat olie over je vis bij het serveren.

3 opmerkingen:

  1. Mijn vriend wou ook nooit een kat, nooit. Hij vond dat venijnige en achterbakse beesten, en hij dacht ook dat hij allergisch was. Hij is dan na een paar jaar toch gezwicht, en nu hebben we al zes maanden een zwart monstertje in huis (dat hij zelf heeft mogen kiezen - hij heeft haar speciaal gekozen "omdat ze er een beetje uitzag als een debieltje"). En wat ik verwachtte is ook uitgekomen, die twee zien elkaar doodgraag. Gisteren had mijn vriend heel de dag thuis gewerkt, en toen ik thuiskwam heeft hij een kwartier verteld over de avonturen die hij en Poes Springsteen samen hadden gehad. Ze waren in de tuin geweest, ze hadden een vlieg achtervolgd, ze hadden gespeeld met een kartonnen doos... En zijn fotolijst op zijn iPhone is gewoon af en toe een foto van mij en dan 200 foto's van de kat. Kortom: komt wel goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed gedacht van dat 'debieltje'. Ik ga er in het asiel zeker en vast ook het raarste beest uitkiezen. Zo zielig dat iedereen voor de mooiste gaat altijd...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Merit Casino: Review, Ratings, Games and More
    Merit Casino has many great games, bonuses, promotions and promotions. Join now and 메리트카지노 get $1000 in free bonuses. Merit Casino has 제왕 카지노 over 1xbet korean 5 million games from different

    BeantwoordenVerwijderen